Barracks Thief ~ Tobias Wolff
Verzamelbundels kopen is snel verkeerde economie. De vreugde bij de aanschaf om lekker veel te hebben gekregen verwatert namelijk snel. Dikke boeken lezen in praktijk minder lekker dan dunne. En in een teveel aan inhoud sneeuwt het bijzondere makkelijk onder door het minder goede.
Ofwel, ooit kocht ik een Britse uitgave met The Stories van Tobias Wolff. Mede om het omslag trouwens. Maar sindsdien heb ik ook de boeken los aangeschaft die in dat totaalboek zijn opgenomen. Die inhoud van de losse uitgaven is rijker.
Dit kan weliswaar niet, maar toch is het zo.
Voor de novelle The Barracks Thief betekende dit bovendien dat het verhaal even helemaal op zich mocht staan, en niet slechts een wat langere tekst was in een hele verzameling aan teksten.
Als losse uitgave telt het boek ook ineens meer dan honderd pagina’s. Opgenomen in die verzamelbundel waren dat er 58. Maak de letters wat groter. Begin elk hoofdstuk op een nieuwe pagina, en dan is zo’n verschil blijkbaar snel gemaakt.
The Barracks Thief las alleen wel als de aanzet tot een dikke roman waarvan Wolff uiteindelijk alleen de scène heeft uitgewerkt waar dat lange boek dan om had moeten draaien.
Hij schetst daarbij de jeugd van Philip Bishop, die een vader had die wegliep; om een ontslag bij Boeing op het moment dat die fabriek meer vliegtuigen dan ooit maakte, omdat het oorlog was.
Philip’s broer Keith ontspoort eveneens, tot hij zich min of meer stabiliseert, al is dat in de novelle een ramp waarvan slechts wat geluiden uit de verte doordringen.
Echt tekende details krijgt het boek pas tijdens boot camp, als Philip opgeleid wordt om een soldaat te worden die in Vietnam gaat vechten. Buiten de poort is daar weleens protest tegen. De soldaten weten niet goed om te gaan met zulke confrontaties.
Maar zulke ontmoetingen helpen ook om esprit de corps te kweken.
Tussen lotgenoten lijkt Philip het beste contact te hebben met Lewis en Hubbard — zonder dat dit betekent dat er een band is.
Wolff verandert dan opnieuw van vertelperspectief in de novelle om nogal sec te beschrijven wat éen van hen ertoe aanzet om geld te jatten van de andere soldaten in hun bataljon. Deze diefstallen komen uiteindelijk uit. De dader wordt met oneervol ontslag weggestuurd, nadat hij door zijn maten ook nog even te grazen is genomen.
Einde eigenlijke boek. Al voegde Wolff een soort epiloog toe om Philip van een afstand te laten terugkijken naar vroeger. Toen oneervol ontslag het ergste lot denkbaar was dat iemand treffen kon. En toen deserteren naar Canada ook een oplossing was om onder de eisen uit te komen die het leger stelde.
En die epiloog stond me wat tegen: die benadrukte voor mij te zeer het schetsmatige van het hele boek, op die ene uitvergroting na dan.
Maar bijna honderd pagina’s las ik geconcentreerd.
Tegelijk zijn er nogal wat verhalen van Wolff die beter geslaagd zijn.
RSS feeds