Untold Stories ~ Alan Bennett
Ik las deze bundel met grote onderbrekingen, al hadden die een reden. Door Untold Stories ging ik me afvragen waarom Writing Home in vertaling zo dun was. Terwijl het vergelijkbare boeken zijn, omdat ze verzamelen wat Bennett in een tiental jaar zoal geschreven heeft aan dagboeken, voorwoorden, en ander los materiaal.
Toen bleek me dat Thuis Schrijven wel een erg magere afspiegeling was van Writing Home. Dus wilde dat laatste boek besteld hebben, en toen ook eerst maar gewoon gelezen.
Gelukkig maar dat een bundel makkelijker weg te leggen en op te pakken is dan een roman of een monografie.
Typerend bij dit boek was wel dat ik die kleine tweehonderd pagina’s aan dagboek over de periode 1996 – 2004 met de meeste aandacht gelezen heb. Of herlezen. Want de London Review of Books, waarin die dagboekfragmenten verschijnen aan het begin van elk nieuwe jaar, zet ze dan ook even online.
Het talent van een schrijver openbaart zich misschien wel het meest in spontane aantekeningen. Juist omdat er zo weinig vorm zit aan een dagboek, wordt een verzameling dagboekteksten alleen boeiend door de stijl, en het vermogen tot waarnemen van de auteur. Bennett heeft beide, en humor daarbij.
Het grootste deel van deze bundel gaat over zijn familie, en over Bennett’s strijd tegen kanker. Hij is dit boek ook begonnen met het idee dat het weleens een postume uitgave kon worden. In Groot-Brittannië, waar Bennett bekend genoeg is om uitgenodigd te worden voor deelname aan ‘Celebrity Big Brother’ of dat soort shows, maakten die persoonlijke onthullingen nogal wat los in 2005. Heel oneerbiedig vond ik die juist die stukken aanmerkelijk minder boeiend dan zijn andere werk hier verzameld. Mij interesseerden de stukken over het werk aan toneelstukken als History Boys, of The Lady in the Van bijvoorbeeld veel meer.
RSS feeds