Er gebeurt nooit iets ~ Theo van Gogh

Hoe zal Theo van Gogh herinnerd worden? Afgezien van de brute manier waarop hij vermoord is… Zal ook maar iets van zijn eigen werk houdbaar blijken te zijn?

Voor deze bundel met columns geldt dat in elk geval niet. Die was al vrij snel na publicatie oud papier.

Van Gogh schreef in vele kranten en tijdschriften columns. Maar meestal duurde dit niet zo lang. Er was altijd wel iets waardoor hij vervolgens weggejaagd werd. Ook deze bundel eindigt met een afscheidscolumn, omdat hij zijn aanwezigheid de redactie van wijlen de krant HP/De Tijd op Zondag te veel was geworden.

In Er gebeurt nooit iets zijn de stukken verzameld die hij voor die zondagskrant schreef. En vervelend eraan is dat al die columns eigenlijk maar twee onderwerpen hebben. Leon de Winter. En Hugo Brandt Corstius. Telkens weer. Waarbij Van Gogh geen enkel ad hominem schuwde om beide heren belachelijk te maken.

Goed, Van Gogh maakte in die tijd ook de film Vals licht — een mislukt werkstuk, mede omdat hij daarin dezelfde vetes uitvocht. Bovendien werd de hoofdrolspeler verliefd op mevrouw Van Gogh, en zij op hem, wat de montageperiode van de film nogal pijnlijk maakte.

Zijn zoon werd ook geboren.

Maar in de columns gaat het maar door met al die kaboutervetes. In die zin is de titel Er gebeurt nooit iets wel illustratief, en tekenend voor een tijdperk. Kijk toch, waar de spraakmakende gemeente zich druk over maakte, begin jaren negentig. Hoe blind waren zij nog, hoe incestueus was hun wereld, hoe oninteressant…