Sjef van Oekel draaft door ~ Theo van den Boogaard & Wim T. Schippers

Dit is deel twee van een boeklogje in zeven afleveringen, dat hier begint

Iets dat me wel benieuwd, maar ik zo gauw geen duidelijkheid over krijg, is de publicatiegeschiedenis van deze stripreeks. Zo bestaan er namelijk twee eerste delen: het hiervoor geboeklogde Sjef van Oekel in de bocht, en dit deel Sjef Oekel draaft door. Later is alles hernummerd. Ook bestaan er duidelijke verschillen in tekenstijl tussen beide boeken. En omdat Theo van den Boogaard in Sjef van Oekel draaft door zijn uiteindelijke tekenstijl heeft gevonden, die veel realistischer oogt, lijkt dit boek op een soort herstart.

Opvallend aan dit deel, en de hierop volgende, is de vreemde mengeling aan opgenomen strips. Gags van éen strook, met verbale grappen — Wim T. Schippers heeft de neiging de Nederlandse taal nogal letterlijk te nemen — worden afgewisseld met verhalen van een paar pagina’s die veel meer visuele humor laten zien.

De gags die een hele pagina beslaan, volgen in dit eerste deel telkens een stramien van vier stroken. Maar daar weer voor staat dan steeds een inleidende tekening die de hele pagina beslaat — waarmee de éen-pagina-grappen dus altijd twee pagina’s innemen.

Indertijd was ik nogal gevoelig voor de tekenkracht van de inleidende pagina’s. Nu kijk ik daar toch anders naar. Van den Boogaard besteedde die tekeningen trouwens vaak uit, vanwege het zo tijdsintensieve perspectief. Toen ook moest iemand nog echt moeite doen met de hand zo’n ruimte of zo’n straat vorm te geven. Tegenwoordig, nu iedereen een computer ter beschikking heeft voor zulke klussen, maakt zulk tekenwerk lang zo veel indruk niet.

Ineens lijkt daarom veel in de boeken op vulling.

wordt maandag vervolgd