Sjef van Oekel raakt op drift ~ Theo van den Boogaard & Wim T. Schippers
Dit is deel vier van een boeklogje in zeven afleveringen, dat hier begint
Aan deel 3 van de reeks over Sjef van Oekel valt op dat de inhoud nog weer magerder is geworden dan de voorafgaande afleveringen. Slechts éen pagina telt nog vier stroken. De verhalen van meer dan éen pagina moeten het voortaan doen met drie. Alleen staan er nauwelijks verhalen in. De korte gagstrip is namelijk terug. Soms in afleveringen van slechts éen strook, soms in afleveringen van twee stroken.
De magere inhoud wordt dan weer gecompenseerd met visuele krachtpatserij. De grote overzichtsplaat van twee pagina’s breed doet zijn intrede — terwijl ik eerder al opmerkte dat juist die overzichtstekeningen ruim twintig jaar later het minst interessant aan de strip zijn geworden.
Daarbij speelt trouwens meer mee dan dat de computer het tekenen in perspectief zo veel makkelijker heeft gemaakt. Diezelfde computer heeft de inkleuring van strips radicaal veranderd. De hele Sjef van Oekel-reeks is nog met de hand ingekleurd, met ecoline. Uit eigen ervaring weet ik dat dit een rotkarwei is, omdat elke keer als een laagje verf een eerder laagje zelfs maar raakte dit duidelijk zichtbaar werd. Van den Boogaard en Schippers hadden weliswaar de beste kracht uit de stripwereld voor dit monikenwerk ingehuurd — France Ferrari, die ook Kuifje had gedaan. Maar vergeleken met wat nu mogelijk is, om met kleur vorm en diepte te geven aan het beeld, doet de strip ouderwets en nogal vlak aan.
Theo van den Boogaard & Wim T. Schippers, Sjef van Oekel raakt op drift
deel 3
48 pagina’s
Oberon 1985
[x]opgenomen in het dossier: Sjef van Oekel
RSS feeds
Ad Schuring op 13 oktober 2008 @ 11:24:59
Volgens mij moet je deze strips niet terugzien met digitale techniek in mind: Ik herinner me ze als een prachtig tijdsbeeld, en vooral de grote overzichtstekeningen met de accurate auto en gebouw details waar meestal ook de grap in eindigde zijn in mijn herinnering nog altijd geweldig, maar, ik heb de strips zelf niet meer, dus die herinneringen zouden weleens mooier ingekleurd kunnen zijn dan de met de originele ecoline. Toch hoop ik dat na zoveel jaren die juridische perikelen eens over zijn en er ooit nog een heruitgave van al deze albums komt: Ik zou ze zo weer kopen, allemaal! Benieuwd ook naar het vervolg van dit log-item