Sjef van Oekel in de bocht ~ Theo van den Boogaard & Wim T. Schippers

► door: A.IJ. van den Berg

De geschiedenis van de strip Sjef van Oekel is een merkwaardige geschiedenis. Dit komt omdat het verhaal al jaren eerder begint dan de stripboeken verschenen. Bovendien eindigt het raar. Met rechtszaken, en een vervolgstrip die midden in het verhaal ophoudt, en wel nooit zal worden afgemaakt.

Het personage Van Oekel werd in 1972 bedacht voor het legendarische TV-programma de Fred Haché-show, van Wim T. Schippers, Gied Jaspers, en Wim van der Linden. De acteur die hem gestalte zou geven, was de toen 60-jarige Dolf Brouwers — een Haagse charmezanger, die als kapper de kost verdiende. Sjefke van Oekel, zoals hij nog heette, was bij zijn eerste optreden een Vlaams sprekende frietbakker, wiens kot in Reet net was afgebrand.

Dat seizoen keerde hij vaker terug als Vlaams personage, maar dit veranderde de jaren erop. Sjef van Oekel trad voortaan op in de smoking die hem zou gaan kenmerken, en werd een steeds belangrijker personage voor Schippers en Jaspers. Mede omdat hij zo prettig voor chaos zorgde. Daarbij werd Van Oekel zeer geholpen door het taalgevoel van Wim T. Schippers, die hem een uiterst kenmerkende woordenschat toebedeelde; dat prompt door alle kindjes op de schoolpleinen in Nederland werd gepapegaaid.

Er verschenen succesvolle singles en elpees, waarop Van Oekel zong. En het succes werd nog groter toen roddeljournalist Henk van der Meyden een actie tegen hem startte, wegens het stuitende gebrek aan niveau van de TV-programma’s, waarin Van Oekel inmiddels hoofdpersoon was geworden.

In 1976 werd een begin gemaakt met een strip over Sjef van Oekel, die in het weekblad Nieuwe Revu zou verschijnen. De tekeningen waren daarbij van Theo van den Boogaard, die eerder stickers ontwierp bij de zo populaire TV-programma’s.

Van den Boogaard was in die tijd nogal geïnspireerd door Franquin, waar hij later in zijn tekentechniek meer richting klare lijn zou gaan. In die eerste strips heeft Sjef van Oekel, die in diens uiterlijk enigszins gemodelleerd werd naar Dolf Brouwers, dan ook een opvallend grote en dikke kop, vergeleken met later.

In dit merkwaardige nulde album zijn wat van die vroege strips verzameld, voorafgegaan door een interview met Schippers en Van den Boogaard.

wordt vervolgd