Sjef van Oekel bijt van zich af ~ Theo van den Boogaard & Wim T. Schippers

Dit is deel vijf van een boeklogje in zeven afleveringen, dat hier begint

Het vierde deel uit de reeks is het laatste verzamelalbum met losstaande episodes. Verder staan er de meest expliciete sexscènes in uit de hele serie. Waar Sjef van Oekel trouwens alleen schouderophalend aan voorbij gaat. Het zijn telkens anderen die zich met zichtbare lust aan elkaar vergrijpen.

Maar, omdat op éen van de plaatjes een oudere man zich aan een tienerjongen wijdt, roept dit album stom genoeg de ridicule vraag op of ik misschien ineens kinderporno in mijn bezit heb.

Ik kijk even onaangedaan naar blote getekende poppetjes als toen, maar de tijdsgeest is nu radicaal anders. Alles dat naar kinderporno riekt, geldt ineens als verdacht. Zelfs als er helemaal niemand betrokken is bij dergelijke ontucht, maar een tekenaar slechts een vorm gegeven heeft aan zijn fantasie. Zelfs als zo’n scène voorheen gewoon in een familietijdschrift kon worden afgedrukt.

Enfin, velen hebben inmiddels moeite met wat in de jaren tachtig allemaal kon.

Dolf Brouwers kwam trouwens toentertijd in de rechtszaak tegen Schippers en Van den Boogaard al met het verwijt dat men hem door de strip associeerde met pedofilie — helemaal nieuw is zo’n beschuldiging ook weer niet.

Album 4 bevat maar twee langere verhalen, waarvan het eerste het van de sex en van de enorme overzichtsplaat moet hebben. Het is verder gevuld met losse grappen, waarvan bij vele opvalt dat die nogal talig zijn. Wim T. Schippers vond het altijd leuk onregelmatigheden aan te wijzen in het Nederlands. Maar zulks levert dan woordspelingen op die maar niet meer leuk willen worden als ze eenmaal begrepen zijn.

wordt vervolgd.