Mijn droom voor ons land ~ Nationaal Comité Inhuldiging
Vijftig jaar geleden, op 28 augustus 1963, sprak Martin Luther King hardop over de droom die hij had voor zijn land. Zijn publiek was die dag massaal naar Washington getrokken, om voor gelijke rechten te demonsteren. Dat leverde de grootste protestactie voor mensenrechten ooit op in de VS.
Deze week nog beluisterde ik de originele radioreportage van Studs Terkel, die in een overvolle gecharterde trein met demonstranten meereisde van Chicago naar de hoofdstad van het land. De hoop en de bescheiden verwachtingen van die zwarte Amerikanen raakten me diep.
In Nederland reisden er ook tallozen naar de hoofdstad, op 30 april 2013. Maar dat was enkel om er applausvee te zijn; en er blij met oranje vlaggetjes te zwaaien.
En vandaag kwam in datzelfde verband nog Mijn droom voor ons land uit — waarin een selectie staat van wat 6.500 Nederlanders als droom hebben voor Nederland en de Overzeese gebiedsdelen; en dus als raad aan de nieuwe koning willen meegeven.
Vanzelfsprekend mag ik beide gebeurtenissen niet met elkaar vergelijken. Maar ik doe dit toch, door de bizarre timing van het Nationaal Comité Inhuldiging om juist nú hun droomboek aan het Nederlandse volk aan te bieden. Elk huishouden krijgt een bon om het boek af te halen bij een lokale boekhandel — voor zo ver die er nog zijn. En anders staat de uitgave gratis elektronisch ter beschikking, voor allen met een internetabonnement.
Over dit droomboek is al kritiek genoeg geuit. Zo werd het gedrukt in Duitsland, terwijl een massale opdracht de kwijnende grafische industrie in Nederland zo aardig geholpen had in deze crisistijd.
Bovendien werd het bekostigd door een loterij. De Nationale Postcode Loterij. Wat de meest irritante gokactiviteit denkbaar is, omdat ook degenen die bewust niet meespelen nog grof in dat spel kunnen verliezen. Bovendien houdt dat irritante bedrijf maar niet op mij ongewenst met post te bestoken. De vervuilers.
En het zou ook niet heel moeilijk zijn om cynisch te doen over dit initiatief. Omdat de inhoud zo merkwaardig is, met al die foto’s van de dag dat Willem-Alexander koning werd, en die vaak zo kort beknopte bijdragen van ‘het volk’ met hun wensen hoe het beter kan.
Want dromen staat gelijk aan wensdromen in deze uitgave.
Alleen is dit typisch zo’n boek dat over vijftig jaar wel aardig zou zijn om te lezen — de historicus in mij kijkt ook altijd mee. Zoals Norbert Elias ooit etiquetteboeken gebruikte om af te leiden welk ongepast gedrag dus blijkbaar normaal was. Zo zeggen dromen veel over wat ergens als gemis wordt gevoeld.
En zelfs ik kan moeilijk cynisch blijven bij zo veel bijdragen door mensen van goede wil. Behalve dan dat de timing van publicatie in het geheel niet deugt.
Zelfs al weegt zoals altijd mee bij wat in Nederland speelt: geen land heeft gelukkiger kinderen, en nergens zijn de mensen er tevredener dan hier. Alleen geldt deze tevredenheid altijd alleen onszelve. De ander kan niet snel iets goed doen, vanuit dat perspectief. Geen groter kankeraar ook dan de Nederlander helaas.
Maar niemand in deze uitgave droomde iets voor zichzelf, zoals Paul Schnabel in zijn nawoord opmerkte. Dat alleen doet een strenge selectie van de bijdragen vermoeden.
Nationaal Comité Inhuldiging, Mijn droom voor ons land
Inspiratie voor de koning
96 pagina’s
Nieuw Amsterdam uitgevers, 2013
[x]opgenomen in het dossier: Willem-Alexander
© Boeklog 2005-2019. Alle rechten voorbehouden
3 commentaren
boeklog.info op 9 september 2013 @ 18:13:03
U bent helaas niet de enige die mij om een waardebon verzoekt. Maar ik verzoek u beter te kijken. Dit is de website niet van het Nationaal comité inhuldiging. Die heeft een heel ander adres.
Ineke Verwoerd op 12 oktober 2013 @ 16:07:00
Als Nederlandse in het buitenland zou ik ook graag zo’n boekje ontvangen.
RSS feeds
P. van Gennip op 9 september 2013 @ 17:36:40
Nijn buren ontvingen van U een waardebon voor het droonboek.
Af ter halen bij de boekhandel.
Dat zou ik ook wel willen ontvangen.
Alvast bedankt
P. van Gennip