God is niet koppig ~ Hans Ree
Het is echt toeval dat ik weer een boek bespreek met God in de titel, waar het eerder deze week toch al hard tegen de religie ging. Maar Hans Ree houdt nogal van de Amerikaanse logicus Raymond Smullyan, en koos de titel van de column over hem tot titel van de hele bundel.
[Smullyan stelt dat God niet alwetend en koppig kan zijn. Want, het is logisch uitgesloten dat Hij tegendraads steeds iets anders kiest dan normaal zijn beslissing zou zijn. Instabiliteit is anders het gevolg.
Enfin.]
Waar het me bij dit boek eigenlijk om gaat, is hoe fijn het altijd was om de columns van Hans Ree te lezen; achterop NRC-Handelsblad. Maar ineens moest hij daar weg, net als Max Pam zijn congé kreeg. Wel bleef bijvoorbeeld de eeuwig niet-boeiende Frits Abrahams, en de redactie koos er inmiddels ook voor om de inwisselbare observatietjes van een Merel Roze of een Roos Ouwehand daar te plaatsen.
Dat vind ik een gemis. Ree is niet alleen aanmerkelijker erudieter dan zijn opvolgers, het lukte hem ook goed om me steeds opnieuw te verrassen. Hij is zo’n schrijver waarbij het niet uitmaakt waarover hij schrijft, omdat er toch altijd iets lezenswaardigs uitkomt.
In deze bundel gaat Ree alleen wel opvallend vaak te keer tegen de merkwaardige dwang van Nederlandse politici om overheidsdiensten te privatiseren, zonder voor de controle te zorgen die maakt dat de kwaliteit van de dienstverlening op peil blijft. En helaas wreekt zich dan het karakter van de column wat. De korte baan dwingt een schrijver meestal tot heldere uitspraken, maar juist bij een kritische denker als Ree was het aardig geweest als hij iets meer aan analyse had geboden.
Een echte lezer moet ook alles maar zelf doen.
RSS feeds