Gentle Regrets ~ Roger Scruton
Mijn waardering voor het genre van de autobiografie wisselt nog weleens. Het gebeurt zo zelden dat een goede schrijver ook een boeiend leven heeft gehad. Want, uiteindelijk gaat het toch vooral daarom. Dat niet alleen de taal iets zegt.
Omgekeerd is ‘echt gebeurd’ nooit een excuus voor matig schrijven.
Voor een autobiografie geldt toch ook dat ik enigermate geïnteresseerd moet zijn in de hoofdpersoon van zo’n verhaal. Dat die wat te melden heeft, is een pré. Maar dan nog, had ik uit mijzelf niet gauw dit boek van Scruton uitgekozen om te lezen, als weblogs niet hier en daar interessante citaten eruit hadden gepubliceerd het afgelopen jaar.
Een conservatief filosoof, en bovendien actief gelovig. Dat waren de paar dingen die ik over Roger Scruton wist. En dat hij door Wim Kayzer geïnterviewd is, in éen van diens TV-programma’s.
Dus, een klein beetje argwaan was er wel, maar toch stond ik vrij blanco tegenover hem.
Gelukkig maar. Nieuwsgierigheid loont soms.
Wisdom is truth that consoles. There is truth without wisdom, as we know from the many mad scientists who are running loose in our world. And there is consolation without truth, as we know from the history of religion. Whatever its defects, my life has enabled me to find comfort in uncomfortable truths.
Meeste indruk maakte gek genoeg niet zo’n weloverwogen citaat als hierboven, maar Scruton’s terloopse constatering dat hij alle mogelijkheden tot een academische carrière verloor, op het moment dat hij een boek over het nut van het conservatisme publiceerde. Terwijl zijn uitleg over de filosofische achtergrond van zijn ideeën daarbij, nogal overtuigend is.
Al geldt hierbij ook: hij schrijft zo goed dat hij daarmee het kritisch vermogen van de lezer in slaap wiegt.
Overigens was dit niet zo zeer een autobiografie, alswel een reeks thematisch geordende fragmenten met een autobiografische inslag. Niet compleet, maar zeker nieuwsgierig makend naar meer.
RSS feeds