Timequake ~ Kurt Vonnegut

Raar is het om George W. Bush ergens voor te moeten bedanken. Maar diens incompetentie, en de zeldzame corruptheid van zijn regering, maakten Kurt Vonnegut nog eenmaal zo kwaad dat zijn woede een aardig boek opleverde. A Man Without a Country heette dit, en het verscheen in 2005.

Anders was Vonnegut’s carrière als schrijver met dit boek hier geëindigd. Timequake. En dat is wel een sympathiek ding, maar het is niet zo goed.

Ik kan me onmogelijk voorstellen dat dit boek was uitgegeven als het niet van een al beroemde schrijver was geweest. En dat maakt het ook wel weer uniek.

Vonnegut was al tijden bezig met een laatste roman, die als plot had dat door een plotselinge beving in de tijd alles en iedereen tien jaar terug in de tijd zou worden gezet. Daardoor leefde iedereen met de dwang alles nog eens over te doen, want afwijken van wat gebeurd was, kon dan niet.

Maar eigenlijk is dit boek Timequake ii. Na jaren ploeteren gaf Vonnegut het idee op iets van die eerste ingeving te kunnen maken. Het gegeven komt weliswaar in wat brokken in dit boek terug, maar het meeste van wat hij schrijft gaat toch over zichzelf. En zijn familie.

Dit is helemaal niet erg, ware het niet dat mij bijna alles van wat hij aan autobiografische details geeft al bekend was, uit eerdere boeken. Uiteindelijk las ik dit boek dan ook totaal onkritisch; zoals je iemand aanhoort die voor de zoveelste keer dezelfde anecdotes vertelt. Omdat het er dan allang niet meer om gaat wat hij zegt, maar volstaat dat er zo nog even contact is.