Dinky toys ~ Willem Frederik Hermans
Aforismen of oneliners zijn de bonbons van de taal, maar vreet een doos vol achter elkaar op en misselijkheid is het resultaat. Laat staan dat het daarna nog mogelijk is te vertellen wat het totaaloordeel over het aanbod was. Ik zal daarom volstaan met het citeren van enkele goed geschreven zinnen van Hermans waar ik ditmaal nadrukkelijk mee instemmen kon. Een volgende keer kan dat best eens anders zijn.
Nergens is het aanzien dat de groep in zijn geheel geniet zozeer gebaseerd op de werkelijke verdiensten van enkele hoogst schaarse uitzonderingen, als onder professoren.
Om überhaupt contact met je gezelschap te hebben, gedwongen zijn steeds over onderwerpen te klesten die je maar matig interesseren, of helemaal niet en, wat erger is, er dan ook nog alleen over kunnen zeggen wat de anderen, hoop je, ook al hadden gedacht. Dit wil zeggen: praten zonder zelf aan het woord te komen. Behalve schrijvers en profeten vinden alle mensen dit heel gewoon, verstandig en beleefd, neem ik aan.
een van die romans, die je nauwelijks durft uit te lezen, voortdurend denkend: als ik zelf ook eens zo beroerd schreef in het oog van een ander
Het kost soms moeite de angst te overwinnen dat schrijven in een klein taalgebied toch wel zoiets moet zijn als schaken op een bord met minder velden dan de gebruikelijke vierenzestig.
Het valt buiten de internationaal geldende spelregels en je kunt al gauw nergens meer naartoe met je stukken.
RSS feeds