Scheppend nihilisme ~ Willem Frederik Hermans

Een geleend boekomslag ditmaal, die aan een website gelinkt is. De interviewbundel Scheppend Nihilisme staat helemaal online, en van het scherm is die ook grotendeels gelezen. Ook heb ik een paar interviews afgedrukt.

Ik heb dit boek eerder gelezen, veel eerder. En waar ik toen de interviews met W.F. Hermans misschien las als de portretten van een wonderbaarlijk man, was dat nu anders. Niet om me op dezelfde hoogte te stellen als hem, maar nu ik wat ouder en belezener ben, mijn eigen ervaringen heb met het universiteitsleven en het doceren van studenten, worden sommige van Hermans’ ideeën beter door mij herkend.

Wat Hermans over de Nederlandse literatuur zegt, in het interview dat Rein Bloem hem afnam, ruikt waar:

Maar Nederland – en dat is voor de kunst erg naar – is eigenlijk veel te goeiig. Als hier een slechte toneelvoorstelling is, dan zul je nooit hebben dat de mensen met eieren gaan gooien, dan wordt er toch wel geklapt. Daarom maakt het toneel het zich ook te gemakkelijk en is het een opgeklopte zaak. Als u een winkeltje had – en het is toch een typisch Nederlandse zaak om een winkeltje te hebben – dan zou u twee dingen doen: goedkoper verkopen en dingen die een ander niet heeft verkopen, anders gaat u failliet. Die mentaliteit mist de Nederlandse kunstenaar, dingen doen die een ander niet doet.

Nee, zo’n mateloze bewondering als mijnheer Ellingmann voor W.F. Hermans heeft, heb ik niet. Maar na het lezen van een paar interviews uit dit boek soms toch bijna wel.

Maar dan bedenk ik me dat zijn laatste romans zo matig geschreven zijn, met de achterkant van het potlood op papier gezet, en stikken van de nodeloze herhalingen.

Toch, als het dan alleen om de hoogtepunten in iemands werk gaat, reikt Hermans wel heel ver.