Verzamelde gedichten ~ D. Hillenius

► door: A.IJ. van den Berg

In een aantal essaybundels van Hillenius staan ook gedichten afgedrukt. Maar daar kan ik ze niet lezen. Het zijn er Fremdkörper; door alle andere proza eromheen verdwijnt de poëzie uit de woorden. De gedichten rijmen meestal niet, en zien er daardoor toch al als proza uit.

Ik lees proza toch al anders dan poëzie. Want, bij prozateksten gaat het mij vooral om de vertelling. Die vaak blind tastende omsingeling van wat misschien wel niet eens te zeggen is. Proza wint bij het verzwijgen. Bij poëzie daarentegen, is voor mij nu juist de mededeling zelf belangrijk. Gedichten zijn geslaagd als taal even heel anders dan ooit eerder in het gelid is gezet, om iets te benoemen dat er zo nog niet eerder was. En toch was het er ook weer wel; anders zou ik het niet herkennen.

Blij ben ik daarom dat ooit alle gedichten van Hillenius gebundeld zijn in een boek. Zijn ze tenminste de hele tijd als poëzie te lezen. Maar ik ben nooit blij genoeg geweest met dit boek om het te kopen. Daarvoor staan er toch te weinig gedichten in die me iets zeggen.

Merkwaardig is dan wel weer dat er sinds de vorige keer dat ik dit boek las in 1997, er toch nieuwe gedichten zijn bijgekomen die ik domweg mooi vind; zonder dat verder te willen verklaren.

Zie bijvoorbeeld hier, of hier, danwel hier.

Misschien komen er bij de volgende keer herlezen nog wel meer gedichten bij weer. Zodat ik uiteindelijk het hele boek omarm.