Gladde paal van de macht ~ F. Springer
Raar, hoe het soms gaat met het volgen van schrijvers. Van Springer las ik alles tot hij het boekenweekgeschenk schreef, in 1990. Daarna kan ik me niet heugen nog een boek van hem aangeraakt te hebben. Tot nu.
Niet dat het boekenweekgeschenk slecht was, overigens.
Deze hernieuwde kennismaking beviel me niet zo. Maar pas nu, bij het schrijven van deze woorden, is me duidelijk waarom. De gladde paal van de macht was éen van Springer’s eerste boeken, en dat had ik niet door. Wel viel me op dat hij de laconieke onderkoeldheid miste, die me zo aantrok in zijn andere boeken. Ook mist dit boek de helderheid van het latere werk.
Nu past enige troebelheid in de vertelling wel weer bij het onderwerp. Springer is de alwetende verteller die de coup beschrijft op een onbetekenend eilandenrijk ergens ver weg; in Oceanië waarschijnlijk.
Ik herinner me dat Springer als ambtenaar in Nieuw-Guinea heeft gewerkt, en dat heeft invloed op de details in zijn verhaal. Al zijn de inheemse stammen op de eilandjes wel allemaal blank, en is hun herkomst niet helemaal duidelijk.
Dit boek had wel een paar aardige momenten. Ik vond het mooi hoe beschreven werd hoe na de coup centrale rechtspraak werd ingevoerd, en het even duurde voor de rechters maat wisten te houden in de straffen die ze oplegden.
Toch valt me zelfs in die beschrijvingen op dat Springer vasthoudt aan een hem bekend wereldbeeld. Bijna overal ter wereld oordelen jury’s over schuldig of niet. Alleen toevallig in Nederland niet, en in het eilandenstaatje dat hij beschrijft.
RSS feeds