Falling Towards England ~ Clive James

Dit is een vervelend boek. En dat schrijnt des te meer omdat het volgt op het tamelijk briljant geschreven eerste deel van Clive James’ onbetrouwbare memoires.

Nu had ik dit kunnen weten; ik heb het boek eerder gelezen, maar er werkelijk niets over onthouden. Laat me daarom hier maar eens aantekenen dat als iets geen enkele indruk weet achter te laten, dit meestal een heel goede reden heeft. Zo’n boek moet gewantrouwd worden.

Falling Towards England gaat over de eerste jaren van James in Groot-Brittannië. Van toen hij daar begin jaren zestig van de boot uit Australië stapte – in zomerkleren, tijdens de winter, zonder geld – en er wanhopig probeerde iets van een bestaan op te bouwen.

Dit lukte niet.

Maar goed, Clive James leerde ik in eerste instantie kennen als TV-persoonlijkheid. Het is later wel goed gekomen, met hem. Dat hij ooit een paar jaar nooit ergens een vaste plaats wist te veroveren, was misschien zielig voor hem. Maar het is niet onoverkomelijk gebleken, wat de lezer al weet. Dat is nu eenmaal een nadeel van autobiografieën.

Dus leek hij me wat te veel in zieligheid te zwelgen.

Hoewel James geen slechte zin lijkt te kunnen schrijven, en ook in dit boek weer enkele aardige grappen debiteert, groeide er bij mij grote weerstand tegen het vertelde verhaal. Het leek of de hoofdpersoon niets wilde leren. Daarom zat er te weinig ontwikkeling in het boek, en vond ik het saai.