North Face of Soho ~ Clive James
Het vierde deel in de reeks memoires van Clive James is dit. En mijn verwachtingen over het boek waren enerzijds hoog, omdat James het schreef, terwijl ik tegelijk ook een enorm voorbehoud maakte. Want, waar de eerste ‘onbetrouwbare herinneringen’ een meesterlijk boek opleverden, volgden het tweede en derde deel daar veel te snel op. Dus vielen die ronduit tegen.
Zo goed als het boek over zijn jeugdjaren in Australië was dit deel niet. Daarvoor mist er iets. Dat eerste boek bezit een prachtig mengsel van humor en tragiek. In dit vierde boek ontbreekt die tragische kant, want het ging eigenlijk wel goed steeds met James. Hij ontwikkelt zich eindelijk, van de mislukte student en dichter die hij in de delen ervoor was, tot onder meer de auteur van een onverwachte bestseller.
Die Unreliable Memoirs.
Toch vond ik dit in meerdere opzichten een prettig boek. James benoemt mensen nu bijvoorbeeld gewoon bij naam, en niet met een pseudoniem; wat me in deel 2 en 3 nogal irriteerde. Het is bespottelijk om in memoires net te doen of Germaine Greer niet Germaine Greer zou zijn.
Maar bovenal stond het onderwerp me wel aan. North Face of Soho gaat er grotendeels over hoe iemand zijn vak heeft geleerd. Zonder dat hij daarbij luchtig passeert aan de vergissingen, of de tegenslag.
Nu maakte James’ carrière op verschillende fronten. Na tijden van rottig freelance-werk kreeg hij die TV-rubriek in The Observer waarover op boeklog meermaals prijzend geschreven is. Tegelijk verscheen hij ook zelf steeds vaker in beeld.
Zo dit boek samengevat moet worden in éen zin, dan in een opmerking die James een paar keer aanhaalde van Noel Coward. Het geheim van succes is het vermogen om mislukkingen te doorstaan.
En later om teleurstellingen kunnen lachen, helpt vast behoorlijk mee.
RSS feeds