CEO of the Sofa ~ P.J. O'Rourke

► door: A.IJ. van den Berg

In veel van zijn boeken gaat P.J. O ‘Rourke op reis, om te kijken waar het een rotzooitje is. Voor de columns die verzameld werden in deze bundel bezocht hij een nieuw rampgebied. Hij bleef ditmaal voornamelijk thuis.

Tegelijk is de situatie daar objectief gezien plezierig te noemen. O’Rourke is hertrouwd, en bezig met de tweede leg. Er loopt al een hummel van drie rond, met de bijnaam Muffin, en in de loop van het boek bevalt de nieuwe mevrouw O’Rourke van een tweede kind.

Die gezinssituaties zijn ook niet meer dan een kader rond de elders al eens gepubliceerde beschouwingen. Al leveren die in dit boek vaak wel de beste grappen op; wat kan zijn omdat er verder zo veel pogingen tot humor voorbij kwamen die me onverschillig lieten.

Er is zelfs een running gag:

“Shh…,” said my wife. “I Just got Muffin to sleep.”
That was quick, I said.
“I read her one of your books.”

Zoals de bundels van O’Rourke gaan, vond ik deze onevenwichtig in wat de verhalen over binnenlandse aangelegenheden in de VS aan de orde stelden. Wat tegelijk de kunstgreep verklaart om met die gezinsscènes nog wat eenheid aan te brengen.

Maar, er staan, zoals te doen gebruikelijk bij O’Rourke, een aantal briljante vondsten in dit boek. Zoals alleen het idee al om de Tien geboden opnieuw te laten opstellen, met raadpleging van focusgroepen.

Verder prijken er tal van prettige observaties in de tekst.

The ridiculous abstractions of the twentieth century were not, however, limited to the artistic and the political. The social sciences plagued almost the whole hundred years. It wasn’t until we were in college and looking for gut courses so we could slide through senior year that we realized Anthropology is just travel writing about places that don’t have room service, Sociology is journalism without news, and Psychology is peeking into your sister’s diary after your parents have sent her to rehab. [84]

Op hetzelfde moment weet ik dat er niets van al dit zal beklijven. Dat ik ook deze bundel van O’Rourke enkel gebruikt heb als ontsnappingslectuur.

En over een paar jaar kan dit gewoon allemaal weer gelezen worden, en is het als nieuw.

Dat scheelt.

P.J. O’Rourke, The CEO of the Sofa
265 pagina’s
Picador 2002, oorspronkelijk 2001

[x]opgenomen in het dossier: