Eastern Stars ~ Mark Kurlansky
Honkbal is niet de meest interessante sport, voor mij. Daarvoor gebeurt er te weinig tijdens een wedstrijd. En van wat er plaatsvindt, gebeurt een groot deel onzichtbaar voor de toeschouwer. Want was die goede honkslag nu een prestatie van de slagman, of een blunder van de werper?
Het schijnt namelijk nogal van de cultuur af te hangen, hoe zo’n slag geïnterpreteerd wordt. In Japan en Zuid-Korea — landen met een schaamtecultuur — zoeken de TV-camera’s nadien bijvoorbeeld nadrukkelijk het gezicht van de werper op.
Dus kan ook honkbal me best interesseren, zolang het maar om de cultuur gaat om zo’n bezigheid heen. Al wordt wat dat betreft zelfs een boek over zoiets roerloos als de vissport nog boeiend.
In The Eastern Stars onderzocht Mark Kurlansky de betekenis van honkbal voor de Dominicaanse Republiek. Dat is éen van de armste landen in de Amerika’s, mede omdat het grootste exportproduct — rietsuiker — elders efficiënter geoogst wordt, en sowieso als grondstof sterk in waarde daalde.
Tegenwoordig zijn honkballers daarom een belangrijk expertproduct geworden. Een derde van de spelers in de Minor Leagues zou uit de Dominicaanse Republiek stammen — wat dan weer mede komt omdat er voor de honkbalclubs geen rem is op het aantrekken van deze spelers. Ze kosten niets. Al helemaal niet vergeleken met honkballers die in eigen land worden opgeleid.
The Eastern Stars is daarom deels een geschiedenis van het eiland Hispaniola, en de suikerteelt aldaar. Deels een historie van baseball in het algemeen, en van honkbal op het eiland in het bijzonder. En ook biedt het portretten van enkele Dominicaanse honkbalspelers die het overzees maakten in de Major Leagues. Waarvan de bekendste waarschijnlijk Sammy Sosa is — mede om de steroïden die hij als speler gebruikte om sterker te worden, en het schandaal daarvan het gevolg.
Het boek mistte evenwel éen dragende factor om het verhaal boeiend te houden. Eenmaal Kurlansky aan de portrettengalerij begint, wordt The Eastern Stars wel erg brokkelig. Waar de uitgave eerder nu juist de anekdote zo goed inzette om grotere zaken te verduidelijken, lijken de verhalen van al die spelers misschien wel te veel op elkaar.
Arme jongen verwerft kapitaal in een ander land; door de armoede thuis vastbesloten om het daar te gaan maken. Alleen is er vervolgens altijd iets waardoor zo’n carrière dan eindigt.
Het leesgenot bij dit boek zat daarom in kleinigheden. Zoals in de beschrijving van het racisme van Dominicanen onderling — want hoe witter hoe beter. Geen groter scheldwoord in het land dan uitgemaakt te worden voor Haïtiaan; ofwel inwoner van dat andere land op Hispaniola met zijn ietwat donkerder gekeurde bevolking.
En er is een terzijde van Kurlansky over het verwende gedrag van zoveel overbetaalde sportlieden — dat ik me nog vaak herinneren zal eens de ellende van dat WK voetbal weer begint.
Since baseball players earn their living playing in their childhood game, they have much less pressure than most people to act like adults in the workplace. […] [78]
RSS feeds