Mummies ~ Midas Dekkers — Han van Hagen
Nooit geweten dat Midas Dekkers nog eens columns heeft geschreven voor NRC Handelsblad. Ik las die krant dan ook niet altijd; en hield er op een gegeven moment zelfs weer mee op. Intensief is hoogstens vijftien jaar gevolgd wie er voor dat dagblad in de weer waren.
Toch leek het of ik de bewerkte columns uit NRC Handelsblad in de verzamelbundel Mummies al kende. En dan kan het zijn dat Dekkers een groot deel van de inhoud gerecycled heeft in zijn boek over het einde van het leven; De vergankelijkheid. Gecontroleerd heb ik deze aanname niet. Beide uitgaven hebben alleen een nogal vergelijkbaar thema. En in mijn boeklogje over De vergankelijkheid merk ik zelfs op dat de schrijver zo opvallend vaker delen van zijn werk elders hergebruikt.
De bioloog Dekkers is daarin ook weinig anders dan de natuur, die in zijn evolutie ook enkel verder kan bouwen wat al aanwezig was.
Veel verschil met de radiocolumns die Dekkers uitsprak lijken de NRC-bijdragen niet te hebben. Toch had ik door de ietwat pretentieuze presentatie en wellicht ook het onderwerp het gevoel met een minder uitbundig boek te maken te hebben. Dat misschien daardoor minder grappig was.
Dit gevoegd bij het idee iets te lezen dat me vaag al bekend voorkwam, maakte dat er aan het lezen van Mummies betrekkelijk weinig te beleven viel. Het boek zal geen enkele indruk achterlaten, weet ik; zo kort na lezing al. Kan Dekkers nog zo verbaasd-ironisch hebben geschreven over onze omgang met teddyberen, huisdieren, dode insecten, of oude mannetjes. Onder meer.
Overigens barst een teddybeer van het leven — anders dan Midas Dekkers beweerde — dat hoeft er echt niet in geprojecteerd te worden door de eigenaar. Net als hoofdkussens en matrassen worden knuffelbeesten bevolkt door hele kolonies aan microscopisch klein spul. Waarvan, toegegeven, ook een groot deel al weer afgestorven is.
Maar het tekende mijn lezen dat ik ondertussen de auteur al aan het aanvullen of verbeteren was.
RSS feeds