Franka 19: Het zwaard van Iskander ~ Henk Kuijpers

Hé, Henk Kuijpers heeft weer eens een goed en spannend Franka-verhaal geschreven.

Over zijn tekeningen had ik zelden klachten, behalve dan dat hij merkwaardige fratsen uithaalt met de vrouwelijke anatomie, maar Kuijpers’ verhalen hielden zelden over. Meestal lijden die onder merkwaardige tempi in de vertelling. Een vreemde jachtigheid. Hij heeft nogal de neiging om cruciale informatie in net te weinig plaatjes te proppen. En als er al rust in de vertelling werd gebracht, deed Kuijpers dat vaak op de verkeerde plaatsen.

Zo niet nu.

Misschien komt het doordat Kuijpers voor het eerst volwassen gebruik heeft gemaakt van Franka’s emoties. In de laatste albums was zij steeds voorzien van een vriend, en dat was allemaal geweldig. Maar aan die relatie komt nogal bruut een einde in dit album.

Of niet natuurlijk.

Misschien komt alles nog goed, want dit album is nog maar deel 1 van meer. In vervolgverhalen kan alles.

En goed, helemaal duidelijk is het niet waarom juist Franka als koerierster een pakje in ontvangst moest nemen in Turkije, gezien de aanwezigheid ter plaatse van zoveel ander personeel van de koper.

Ook blijft het wat merkwaardig dat Franka maar niet ouder wordt, en toch met haar tijd meegaat. In dit album wordt bijvoorbeeld verteld hoe veel zij als kleuter hield van Ernie uit Sesamstraat. Nu was ik indertijd al te oud voor Sesamstraat, toen dat op de Nederlandse televisie geïntroduceerd werd, terwijl Franka in dezelfde periode al auto mocht rijden volgens de verhalen. Maar die gedachte komt pas na het lezen bij me op, niet tijdens.