Grote jongens huilen niet ~ Peter van Straaten

Peter van Straaten heeft altijd iets ouderwets, voor mij. Dit blijkt vooral als hij auto’s probeert te tekenen, en dan altijd met vormen komt die al decennia niet meer op de weg gezien zijn. Maar dat is lang niet de enige aanwijzing in zijn werk.

Neem nu dit boek. Dat heeft een klassiek thema: jongen vindt meisje leuk, maar kan haar reacties maar moeilijk inschatten. Tot zover niets loos, en is het goed te begrijpen dat zo’n groot deel van de tekst daarover gaat. Maar, heel veel meer heeft die jongen niet in zijn leven, dan school en dat grietje. En alleen daarom gaat het niet over een puber van nu. Of over éen van 1994, toen dit boekje verscheen.

Tegelijkertijd doet dat er tijdens het lezen allemaal weinig toe. Sterker nog, ik vind het boek te kort, en had graag meer over die Eric willen lezen. Nu eindigt het wel erg abrupt en eenzaam. Nu blijft ook de lezer wat in de steek gelaten achter, hunkerend naar liefde.