’t Is niks gedaan ~ Peter van Straaten

Er staan nogal wat verzamelalbums in mijn kast van Peter van Straaten. Boeken waarin bijvoorbeeld vastgelegd werd welke tekeningen hij in een bepaalde periode maakte voor onder meer Het Parool. Merkwaardig aan deze verzameling is dat al deze boeken inhoudelijk op elkaar lijken, omdat ze oneindig veel variaties op éen enkel thema tonen — of ze nu uit het begin van de jaren tachtig stammen, of van vele jaren later zijn. Opvallend is ook dat ik er vrijwel nooit iets uit onthoud. Op herlezing volgt geen enkele straf. Ik zou bij wijze van spreken met éen boekje hebben kunnen volstaan, om toch het gevoel te hebben over dat hele oeuvre te beschikken.

Overigens acht ik dat voor de verandering een grote kwaliteit.

De inhoud van Van Straaten’s tekeningen wordt perfect verwoord in de titels van zijn oudere boeken.

Het blijft tobben.

’t Is niks gedaan.

Altijd wat.

’t Gaat wel.

We klooien ook wat af, met elkaar. Dus bij elke glimlach om een raak getroffen onderschrift, is er tegelijk de wetenschap dat de tekening iets toont dat ook ik ben.