Pine Barrens ~ John McPhee

The Pine Barrens bevat een serie reportages, die John McPhee schreef over een afgelegen bosregio in New Jersey. Zelden wordt New Jersey als staat gezien, eerder denken mensen erover als de snelweg naar New York toe. En in die tegenstelling zit dan ook de voornaamste attractie van dit boek. Vlak bij de dynamische grootstad bestaat er nog een wereld, die zo geïsoleerd gebleven is dat de mensen er alles op geheel eigen wijze doen.

Nu schreef McPhee de reportages in het midden van de jaren zestig. En dat alleen maakt nieuwsgierig naar hoe het gebied er nu bij zou liggen. Fundamentele veranderingen kunnen zich al in een generatie voltrokken. In het begin van de twintigste eeuw woonden er bijvoorbeeld nog tamelijk veel mensen in de afgelegen regio. De natuur leverde genoeg grondstoffen en voedsel op die elders afzet vond, en er waren zelfs kleine hoogoventjes. Water dat door een dek van afgevallen naalden sijpelt, neemt ijzer uit de aarde eronder mee, zodat ertslagen met weer heel speciale eigenschappen ontstaan.

In het zo vreedzame woud werden nogal wat kanonskogels gegoten voor de Amerikaanse burgeroorlog.

McPhee’s verslagen zijn dan ook vaak reportages over een verdwenen wereld. Hele dorpen bleken al te zijn verdwenen, toen hij kwam kijken. Voorzieningen als scholen, kroegen, of winkels, waren er alleen nog buiten het gebied te vinden.

Maar bovenal is dit een nederig makend boek, voor iemand die ook wel eens een tekst moet schrijven. Want, het lijkt me éen van de moeilijkste schrijfklussen die er bestaat. Maak maar eens een interessant boek over een regio, waarvan de voornaamste karakteristiek is dat die vol staat met overal dezelfde bomen, en dat er nauwelijks meer mensen wonen. McPhee slaagt er schijnbaar moeiteloos in.