Vrouwenlogica ~ Paul Frentrop
Zo deze bundel columns iets aantoont, dan toch dat de publieke opinie in Nederland razendsnel veranderd is deze eeuw. Paul Frentrop zette bij publicatie in 2002 voor alle zekerheid maar op het kaft ‘rechtse’ praat te gaan verkopen. Maar hij schrijft nauwelijks iets op dat nu nog opschudding zou veroorzaken.
Toen lag dat wel anders, zo blijkt uit de addenda bij verschillende columns.
Nu goed, Frentrop’s analyse van de structurele fouten van de vaderlandse politiek graaft aanmerkelijk dieper dan politici zelf ooit zouden durven. Politieke correctheid kan misschien van inhoud veranderen, politieke correctheid blijft altijd bestaan. En daarom valt ook op dat Frentrop’s ideeën over de Nederlandse volksaard prettig oneerbiedig zijn. Waarom is iedereen hier toch zo vreselijk volgzaam, bijvoorbeeld? Wat helemaal een klemmende vraag is in het besef dat de overheid hier op deelgebieden een machtshonger heeft, die nu juist geen moment met gehoorzaamheid beloond zou mogen worden.
Maar de Nederlander wacht wel af. Gedwee. Raadselachtig genoeg ook nog in het idee eeuwig kritisch te zijn.
Het laatste part van dit boek is helaas wat verouderd, omdat het grotendeels bestaat uit beschouwinkjes van voor beleggers actuele ontwikkelingen toen in de bedrijfswereld. Nu ja, een groot deel van de dotcom-hype is betaald met geld van kleine beleggers, die daar nooit iets van zullen terug zien. Toen de communicatiebedrijven eenmaal een infrastructuur hadden, gingen ze vrolijk failliet. Frentrop trekt die conclusie helaas niet, al nadert hij die wel.
Hoogstens is uit dat laatste deel nog interessant wat er juridisch veranderde, voor aandeelhouders.
Uit dit boek houd ik uiteindelijk drie dingen over, wat wel drie meer is dan uit de meeste lectuur. Allereerst staat er een prachtig essay in over die VOC, en dan vooral over het debacle na de eerste aandelenuitgifte. Specerijen importeren uit de Oost leverde erg weinig op, anders dan de lessen Vaderlandsche geschiedenis ons doen geloven. De Vereenigde Oostindische Compagnie werd pas winstgevend door in Zuidoost-Azië zelf een monopolie af te dwingen op handel en scheepvaart, en daar grove winsten op te maken; desnoods door de bouw van anderen plat te branden. Export naar Nederland was daar een slap afgeleide van.
Ten tweede las ik nu voor het eerst wat Frentrop schreef pas nadat Pim Fortuyn vermoord was. Hij noemde dit de tweede moordpoging, omdat de eerste de karaktermoord op Fortuyn was, die zo manhaftig door politiek en media werd ingezet.
In 2008 is deze analyse bijna objectief te noemen, over wat er toen aan hysterie was. Maar toen werd de publicatie, in Trouw, Frentrop niet in dank afgenomen.
Het zal hierom ook zijn dat de blurb vrijwel alleen bestaat uit afkeurende citaten over Paul Frentrop en zijn werk, die met een satanisch maar ook wat kinderlijk genoegen bij elkaar lijken gezocht. Ook al curieus is dat in de verantwoording ene Marco Bakker bedankt wordt voor zijn foto van de auteur, terwijl die foto vervolgens nergens staat afgebeeld.
RSS feeds