Just Enough Liebling ~ A.J. Liebling

► door: A.IJ. van den Berg

Het geheime doel van boeklog is om vast te leggen wie er allemaal meer dan eens gepubliceerd hebben in de New Yorker. Tenminste, ik denk dit weleens, als er voor de zoveelste maal een schrijver aan bod komt bij wie dat tijdschrift genoemd moet worden.

A.J. Liebling [1904 – 1963] was éen van de journalisten die de New Yorker hebben gemaakt tot wat het blad nu is. Al kon hij al schrijven voor hij tot de redactie toetrad, in 1935. Liebling werd journalist in een tijd dat een goed verhaal nog niet dood werd gecheckt, en een verslaggever zich moest onderscheiden door een kenmerkende stijl van vertellen.

En schrijven kon Liebling wonderbaarlijk goed.

Al heb ik éen voorbehoud. In deze bloemlezing is Liebling werkelijk uitzonderlijk goed als hij zich buiten het eigen territorium begeeft, en de wereld moet gaan uitleggen aan het Amerikaanse publiek. Om een of andere reden lijken de stukken die thuis spelen, in New York, behoorlijk verouderd.

Zo staan er enkele stukken uit The Sweet Science in deze bundel; Liebling’s verzameling boksverhalen, die voor sommigen het beste sportboek ooit is. Deze vergen een grote investering in kennis over de couleur locale toentertijd om er iets mee te kunnen. De schrijver veronderstelde me gewoon te veel bekend.

Daar tegenover won Liebling mij meteen voor zich met de reportage ‘A Good Appetite’, waarmee de bloemlezing opent. Hierin beschrijft hij enkel wat geslaagde maaltijden die hij genoot in Parijs; en dit doet hij met zo’n plezier dat alleen daardoor al duidelijk wordt dat er een kenner spreekt.

Lang ook zullen me enige oorlogsverhalen bijblijven. Liebling werd in 1939 correspondent in Frankrijk, het land waar hij in de jaren twintig nog een tijd had gestudeerd. Die achtergrond maakte zijn verslag over de uiteindelijke bevrijding van Parijs een stuk waarin onderhuids ook de emotie meespeelt hoe blij is dat alles weer normaal zal worden.

Tegelijk heb ik de grootste bewondering voor een artikel als ‘Westbound Tanker’. Achteraf gezien is er in deze reportage veertig pagina’s lang niets gebeurt. Of niet meer dan dat een oorspronkelijk Noorse tanker in konvooi van Groot-Brittannië naar de Amerikaanse oostkust voer, en bij aankomst werd doorgestuurd naar Curaçao. Alleen ging Liebling op dit moment van boord.

Maar een meeslepend en humoristisch verhaal dat deze reis opleverde…

Liebling hoort tot het schaarse groepje schrijvers dat me dwingt me geheel aan hun stijl en tempo over te geven, en waarbij dit dan geen opgave wordt. Zelfs de luttelste van zijn observatie kon al iets brengen om over te glimlachen. En er staan werkelijk honderden van zulke observaties in dit boek.