Lichamelijke oefening ~ Midas Dekkers
Voor een boek dat over sport heet te gaan, staat er nogal weinig over sport in, viel me op. In elk geval lang niet genoeg.
En Midas Dekkers maakt ook duidelijk hoe blind iemand wordt als die een onderwerp behandelt waar hij nogal wat frustratie over heeft. Dekkers deelt met bijvoorbeeld een Rudy Kousbroek een sterke afkeer van lichamelijke oefening, omdat beide éen keer te vaak als laatste zijn gekozen tijdens de gymnastiekles op school.
Groei toch op, denk ik dan. Omdat klassikaal onderricht hier toevallig heilig is verklaard, betekende school voor mij vooral de dwang om urenlang stil te moeten zitten, luisterend naar ongeïnspireerd domme docenten. Maar dat lag toch niet aan die vakken. Daarvoor is die domme fabrieksmatige organisatie van het onderwijs verantwoordelijk, waardoor kinderen ongeacht vaardigheden of belangstelling bij elkaar in een klas worden neergeplant. Alleen omdat ze toevallig ongeveer even oud zijn.
Mijn plezier in dit boek werd bovenal vergald omdat Dekkers zich niets gelegen heeft laten liggen aan het plezier van bewegen.
Ik bedoel, kritiek op georganiseerd bedreven sport heb ook ik volop. Niets dwazers dan mensen die eerst in hun auto naar de fitnessclub rijden, om daar in een zweterig zaaltje binnen te gaan fietsen zonder ooit vooruit te komen, of te hardlopen op een lopende band.
Maar man, doe toch niet net of er geen genot is te beleven van dat lijf. Of dat bezit alleen maar als last voelt.
In dit boek, dat veel meer over het menselijk lichaam gaat dan over die sport, is aandacht voor sex schromelijk verwaarloosd. Ik weet niet wat dat precies over de schrijver zegt.
Waarschijnlijk zou structurele aandacht voor sex te zeer ten koste zijn gegaan van de centrale gedachte waarmee dit boek zo werd aangeprezen. Het idee dat het maar raar is voor de lol inspannende bewegingen te verrichten.
Misschien ook dat Dekkers te veel bioloog is om in sex meer te willen zien dan alleen een voortplantingsmechanisme. Maar als bioloog zal hij zeker weten hoe zeer sex en macht bij elkaar horen in het dierenrijk. Of uiterlijk en sex. Die verbanden signaleert hij ook wel in dit boek. Alleen, heel erg summier.
Misschien kwam het beschrijven van lichamelijk genot, of hoe zeer oefening daarbij helpt, Midas Dekkers te dichtbij.
Dus las ik een onvolkomen boek. Hoe rijk het verder ook geïllustreerd was, en hoe verrassend Dekkers er bij tijden ook in formuleert. De cultuurhistoricus in mij kwam geen ideeën over de sportgeschiedenis tegen die ik niet al kende; de amateurbioloog in mij zag een invuloefening waarbij nogal wat stukjes die wel op tafel lagen wat makkelijk zijn genegeerd.
En dat is jammer. Ik had me nogal op dit boek verheugd. Het is zo veel minder als bijvoorbeeld Lief Dier.
RSS feeds