Rood ~ Midas Dekkers
Ooit mocht Midas Dekkers een TV-programma maken van de omroep VARA, om de bekentenis te illustreren dat hij niets zo mooi vindt als een roodharige vrouw. Mits dat rode haar echt is en niet uit een potje komt. Wat makkelijk te controleren valt, want rood haar gaat natuurlijk samen met roomblanke huid.
Door het bestaan van die TV-uitzending valt extra op dat het boek Rood geen enkele illustratie telt. En dat vond ik jammer, en ook opvallend, omdat het betoog nu eenmaal om een uiterlijk kenmerk gaat.
Bij lezing valt vervolgens op dat Rood meer stijl is dan inhoud. Voor een boek van een bioloog staan er wel erg weinig wetenschappelijk feiten in over hoe de natuur het zoal geregeld heeft.
Dekkers biedt onder meer de biologische verklaring waarom wij rood zo’n opvallende kleur voor ons is.
Er wordt uitgelegd dat het gen voor rood haar recessief is.
Interessanter is daarom de culturele geschiedenis. Zoals dat rood haar niet alleen vaak gelinkt werd aan denkbeeldige duivels, maar ook dat er streken waren waarin roodharige kinderen de bewoners pijnlijk herinnerden aan de invallen en plunderingen van de noormannen. Die neukten namelijk daarbij ook hun recessieve roodhaargen de lokale genenpool in.
Verder zijn er nogal wat uitweidingen over de eigenschappen die aan roodharige vrouwen worden toegedacht — over mannen schrijft Dekkers nauwelijks — waarbij de schrijver een keer te vaak herhaalt dat deze wezens meer sexuele partners dan gemiddeld hebben tijdens hun leven.
Overigens is dat nog de meest directe aanwijzing dat Dekkers roodharige vrouwen toch wel erg geil vindt. Zijn ode aan hen blijft verder aanzienlijk omfloerster.
Maar Rood is een dun boek, en niet eens alleen omdat de letters groot zijn. Een groot deel van de inhoud is van heel algemene aard, met als excuus bijvoorbeeld dat wie het over rood haar heeft, dan ook over haarverzorging of secondaire geslachtskenmerken kan schrijven. Dekkers schrijft ook nogal wat over blonde vrouwen — en dat is elders al eens uitgebreider gedaan.
En goed, het werkje biedt vermaak, omdat Midas Dekkers zo nu en dan leuke zinnen wrocht:
[…] met baard was het niet beter afgelopen. Vrouwen vallen er niet op. Het lijkt of ze vergeten zijn dat zoiets de bedoeling was. In plaats van kale baarden willen ze goedgeknipte blootwangigen. Wat er gebeurt als zo’n jongeman toch een baard laat staan bleek de jonge pongoloog (baardkundige) Wilfed Takken: hij werd drie keer uitgescholden voor ‘aardrijkskundeleraar’. [80]
Evolutie is traag. De meeste mensen veranderen meer van een halve liter jenever dan van 100 000 jaar natuurlijke selectie. [149]
Alleen spreekt nogal tegen Rood dat ik het in een half uur uit had.
Midas Dekkers, Rood
Een bekoring
208 pagina’s
Uitgeverij Contact 2011
© Boeklog 2005-2019. Alle rechten voorbehouden
3 commentaren
Koen op 22 december 2011 @ 22:01:05
Jammer dat hij blijkbaar in herhaling vervalt. Je laatste citaat staat ook in zijn boek “De Vergankelijkheid”, ik heb het daar nl. ook geciteerd. Goed, daar heeft hij het over 50.000 jaar evolutie. Zie http://casakoen.posterous.com/vergankelijkheid
boeklog.info op 22 december 2011 @ 22:26:56
Aan de andere kant, wie moet hij dan herhalen? [zo zei Gerard Reve].
Maar het gehalte aan recycling tussen de boeken van Dekkers ligt vrij hoog.
RSS feeds
Jamie op 22 december 2011 @ 18:07:06
In een interview in Trouw (21-04-2011) geeft Wandert Jacobus Dekkers het zelf toe: “mijn nieuwe boekje … waarin ik niets anders doe dan roodharigheid bejubelen.”
En dat hij er lol in heeft om alle registers open te trekken, ook al gaat ‘m dat niet goed af: “ik houd al heel erg lang van roodharige vrouwen … Maar, zoals altijd, toen ik me er eenmaal instortte, bleek het toch weer een heel karwei om van de klaarliggende ingrediënten en mooi gebakje te maken.”
Ook al was het gebakje niet gaaf, de ingrediënten hebben mij uitstekend gesmaakt, om Midas, niet om de inhoud.