Down Under ~ Bill Bryson

Van al Bryson’s reisboeken die ik dit jaar las, was dit wel de beste. In elk geval het enige dat me aanzette eens na te denken over mijn reisplannen. Niet in de minste plaats door dat rare land Australië, dat ook nog eens een continent is. Als dit boek iets duidelijk maakt, dan wel hoe veel er over dat land onbekend is.

Zelfs bij het grootste deel van de huidige bewoners.

Dat komt omdat het in cultuur gebrachte gedeelte zo beperkt is. Een nageltje groen in het zuidoosten, aan de rand van een enorme woestijn. Dat bovendien nog maar zo kort bewoond wordt door nieuwkomers uit het Westen.

Al moet wel gezegd worden dat de Aboriginals de oudste ononderbroken cultuur hier op aarde hebben. Maar de oorspronkelijk bewoners zien de wereld en hun geschiedenis anders, door hun mondelinge overlevering. Waardoor zij bijvoorbeeld de locatie van bergtoppen kunnen benoemen, die tienduizend jaar geleden al onder de zeespiegel verdwenen.

Bryson laat in dit boek eerlijk zien, dat hij zich weleens verloren voelt in die enorme leegte. Natuurlijk maakt hij dan een cabaretnummer van zijn eerste gesprek in dagen, bij een krankzinnige toeristische attractie. Maar dat versterkt de desolaatheid dan alleen.

Zo is er meer.

Misschien komt het dat ik voor het eerst geen clichébeelden had klaarliggen in mijn geheugen, om Bryson’s beschrijvingen aan te vullen. Daardoor ontstond het gevoel dat leunstoeltoerisme toch enorme beperkingen heeft.