Adrian Mole: The Cappuccino Years ~ Sue Townsend

► door: A.IJ. van den Berg

Deel vijf in de reeks dagboeken van Adrian Mole loopt van eind april 1997 tot het jaar daarop. Onze held is inmiddels dertig jaar geworden, maar vanzelfsprekend nog altijd niets wijzer.

Dit boek bevat een paar aardige satires, waarvan de leukste nog wel is dat jeugvriendin Pandora Braithwaithe het tot member of parliament schopt, als een van Blair’s babes. Dat geeft de schrijfster een hele hoop mogelijkheden tot steels commentaar, want alles zou ineens beter worden. Toch?

Nadeel van zo’n vijfde deel is wel dat er inmiddels een enorme cast aan personages is gegroeid. Die lijst telt nu liefst zes pagina’s. En bij velen daarvan is in het voor al bekend welke fouten zij opnieuw gaan maken.

Van het nog min of meer geloofwaardig dagboek van een neurotische dertienjarige, ontwikkelde deze reeks zich steeds meer tot een soort poppenkast, met daarin personages die inmiddels karikaturen zijn. Maar op een merkwaardige manier is die beperking ook wel prettig. Ik weet wat ik krijg. En Sue Townsend kan al met een minieme variatie op een thema een vrij groot effect bereiken — niet eens altijd humoristisch.

Zo dwingt ze Adrian om wat volwassener te worden, door hem de zorg op te dringen van de twee zonen die hij inmiddels blijkt te hebben verwekt. En de afkeer die hij voelt voor die verplichting, wordt heel geraffineerd afgewisseld met de trots die hij toch ook voor de jongens voelen kan.

Teleurstellend vond ik alleen wel het gemak waarmee Townsend Adrian voor het eerst aan een eigen huis helpt, uit het niets, om dat aan het slot van het boek weer gewoon af te pakken. Zo schematisch hoeft het nu ook weer niet, dat schrijven.