Oranges ~ John McPhee

► door: A.IJ. van den Berg

Dit bleek weer eens een kort, maar bijna perfect boek van John McPhee te zijn. Dat is een auteur die er als geen ander in slaagt een onderwerp uit te kiezen dat te saai voor woorden lijkt, om dit vooroordeel al in de eerste pagina’s te ontkrachten.

Ik weet nu dus even alles over de sinaasappel; althans wat er over te weten was in 1966. En afgezien daarvan is me een stevige dosis cultuurgeschiedenis aangereikt. Inclusief de observatie dat ons koningshuis alleen Van Oranje heet, omdat de oorspronkelijke naam van dat Franse prinsdommetje zo leek op een later geïmporteerd woord voor een citrusvrucht.

Fruit is een merkwaardig soort leven. Stop een zaadje van een sinaasappel in de grond, als er tenminste zaadjes van zijn, en het kan tot van alles ontkiemen. Een boompje met limoen, citroen, grapefruit, en heel soms zelfs met sinaasappel. Al hoeft dat niet dezelfde soort te zijn. Fruitbomen in een commerciële bongerd bestaan daarom uit takken die geënt zijn, op de stammen van andere bomen.

Ook leerde ik dat sinaasappels slechts oranje worden, als het ’s nachts koud genoeg is geweest — maar ook weer niet te koud. Een oranje of groene schil zegt niets over rijpheid of smaak. Maar onze perceptie is zo anders, dat de vruchten alleen daarom maar soms oranje worden geverfd. [Tegenwoordig wordt overigens daartoe een gas gebruikt].

En goed, het gaat natuurlijk niet om zulke feitjes. Het gaat erom hoe ze gebracht worden. Terloops. In een verhaal. En hoe zo’n verhaal dan verder opgezet werd en bevolkt is. Maar bij McPhee zit dat altijd wel goed.

John McPhee, Oranges
149 pagina’s
Farrar, Straus and Giroux 2000, oorspronkelijk 1966, 1967

[x]opgenomen in het dossier:

nauw gerelateerd op boeklog:


© Boeklog 2005-2019. Alle rechten voorbehouden

2 commentaren

boekenwijs  op 26 juli 2008 @ 11:25:30

Door al de recenties van John McPhee heb je me wel nieuwsgierig gemaakt naar z’n boeken. Binnenkort maar eens kijken of ik iets van hem op de kop kan tikken…
Toen ik in de tropen was at ik inderdaad groene sinaasappels. In het begin vreemd, hoewel ik vaag wist dat ze niet overal oranje waren, maar net zo lekker.

boeklog.info  op 26 juli 2008 @ 12:44:24

Nu heeft McPhee ook boeken geschreven waar ik nauwelijks door heen kom. Zoals die drie over geologie. En ook The Crofter and the Laird herinner ik me niet met genoegen — al probeer ik dat boek misschien dit jaar nog eens.

Kies vooral een boek uit met een onderwerp dat u intrigeert, of een bundel met portretten.