Adrian Mole: The Wilderness Years ~ Sue Townsend

► door: A.IJ. van den Berg

Het vierde deel van de reeks boeken over Adrian Mole grijpt in vorm en aanpak erg terug op de eerste twee. En dat is in een aantal opzichten jammer. Al vind ik het om mij moverende redenen prettig dat Adrian ineens weer gewoon in 1967 geboren blijkt te zijn.

De jaren negentig zijn inmiddels aangebroken in zijn leven. Adrian is 23 bij de start van het boek, of beter 23¾. Maar vergeleken met de eerste dagboeken lijkt hij nauwelijks ouder geworden. En waar de neuroses van een 13-jarige nog iets van medelijden oproepen, worden diezelfde angsten bij een inmiddels volwassen man pathetisch.

Ook de vorm die Townsend koos, om alles weer in korte dagboekfragmenten te vertellen, van dag tot dag, liet ditmaal beperkingen zien.

Nu heb ik de twee boeken hierna wel eerder gelezen, in tegenstelling tot dit deel, en die latere titels zijn aanzienlijk beter. Dus leek me Adrian Mole: The Wilderness Years vooral een soort overgangsboek.

Sue Townsend moet hem daarin in zestien maanden van Oxford — waar Adrian kansloos in het rommelhok bij zijn jeugdvriendin Pandora woont — naar Londen brengen, om hem daar toch eens aan de vrouw te krijgen. Townsend moet tussendoor bovendien afrekenen met de Thatcher-jaren.

Sterkste grap in dit boek is nog wel dat Barry Kent, een half analfabete randcrimineel en de bully uit Adrian’s jeugd, ineens een boek heeft gepubliceerd, en daar een enorm succes mee oogst. Niet toevallig heet dat boek A Dork’s Diary, en heeft het als hoofdpersoon ene Aiden Vole. En wat een gefrustreerd jongmens is dat toch.

Townsend maakt al vanaf deel éen duidelijk dat Adrian zich een intellectueel waant, en een groot schrijver. Tegelijk komen in dit boek talloze passages terug uit het manuscript van zijn debuutroman die werkelijk blaartrekkend slecht zijn.

Niets vreselijkers voor een gemankeerd schrijver, dan dat een ander zijn leven exploiteert in een boek, en daar ook nog een bestseller aan overhoudt.