Liberty ~ Garrison Keillor
Garrison Keillor is nogal productief de laatste jaren. Dacht ik door het lezen van Liberty eindelijk bij te zijn, kwamen er ondertussen alweer een nieuwe verhalenbundel en nog een roman uit.
En over die productiviteit is wel meer te zeggen. Het lijkt of Keillor zich tegenwoordig beter van zijn beperkingen bewust is. Daardoor zijn diens romans evenwichtiger dan voorheen. Krankzinnige toetsen zijn er nog steeds, maar die staan telkens wel in dienst van het verhaal. Tegelijkertijd worden zijn boeken ook voorspelbaarder. Genrestukken welhaast.
Ook de roman Liberty speelt zich weer af in het denkbeeldige dorp Lake Wobegon. Daardoor bestaat de cast uit personages waarvan de eigenschappen al voor het lezen grotendeels bekend zijn. Het zijn plattelandsbewoners — zwijgzame Lutheranen van een doorgaans Scandinavische afkomst. De mensen houden er van elkaar, maar knellen de anderen tegelijk dood met die liefde. Want, doe er vooral niets waarmee je je onderscheidt van de menigte.
Kreeg dit boek voor het noodzakelijke contrast een hoofdpersoon die wel durft te dromen. Clint Bunsen. De 60-jarige monteur en eigenaar van de plaatselijke Ford-garage, die jaarlijks veel moeite besteed aan het organiseren van de 4 juli-parade.
Maar dat deze optocht éen jaar zelfs een paar tellen lang CNN haalt, wordt hem door zijn plaatsgenoten nagedragen als uitsloverij.
De roman speelt zich af in de aanloop naar 4 juli het volgende jaar, en op de dag zelf dat Amerikanen hun onafhankelijkheid herdenken. Clint Bunsen heeft ondertussen buiten Lake Wobegon erkenning geoogst, en geeft regelmatig lezingen, over het streven naar kwaliteit. Een lobbyist ziet daarom een goede kandidaat in hem om Congreslid te worden namens de staat. En een wulpse schone van 28 gaat iets met hem aan, en probeert Clint bij zijn gezin weg te lokken.
Dit brengt Clint in verwarring. Ineens weegt zwaar mee dat hij na zijn militaire diensttijd helemaal niet terugwilde naar Lake Wobegon, maar op zijn GI-bill in Californië beeldhouwen had willen studeren.
Ondertussen is hij al zo lang getrouwd, dat zijn vrouw heel goed doorheeft wat er met hem aan de hand is.
Al deze verwikkelingen leiden tot een climax, op 4 juli, waaruit zijdelings weer eens blijkt hoe goed Keillor massascènes schrijven kan. En waarmee ik me wel vermaakt heb. Al moeten de romans niet nog voorspelbaarder worden.
RSS feeds