Pilgrims ~ Garrison Keillor

► door: A.IJ. van den Berg

Keillor schrijft de laatste jaren romans die op zich niet wereldschokkend zijn, maar vakmatig wel heel goed in elkaar zitten. En zelfs zo’n kwaliteit is al zeldzaam aan het worden.

Ik weet, voor ik aan zo’n boek begin, dat hij het sentiment niet gaat schuwen. En desondanks werkt dat ook nog. Omdat hij aan de goede kant van de emotie blijft, door veel te suggereren. En doordat er altijd humor is, als tegengif.

In Pilgrims laat hij een stel inwoners van het fictieve dorp Lake Wobegon een reis maken naar Rome. Om daar het graf te verzorgen van een plaatsgenoot; die sneuvelde toen er om de bevrijding van Rome werd gevochten, aan het einde van de Tweede Wereldoorlog.

Hoofdpersoon is Margie Krebsbach. Een lerares Engels, van 53, met een wat uitgeblust huwelijk.

Ook reist ene Garrison Keillor mee, al komt deze nauwelijks in het verhaal voor. Hij heeft de pelgrimage voor de meeste deelnemers bekostigd. Maar in plaats daarvoor denkbaarheid te oogsten, blijft er wantrouwen bestaan; waarom schoot hij dat geld voor? Het lukt deze Keillor niet spontaan contact te leggen met zijn reisgenoten.

Schrijven, dat gaat iemand ook doen om een tekort aan sociale vaardigheden te verbloemen.

En terwijl die Keillor allerlei naars overkomt, als komische noot, bloeit Margie Krebsbach in Rome even helemaal op. Ze weet dan al dat die heldendaad van de vroegere plaatsgenoot nooit heeft plaatsgevonden. Alleen kreeg ze wel een lading geld mee, via een zijlijn, om een monument voor hem op te richten.

Heeft ze ondertussen ook nog even een vakantieromance. En kent dit boek daarmee een plot — want, wat betekent die man plots in haar leven? — en vervolgens klapt dit plot op het eind zelfs nog twee keer helemaal om van perspectief. Heel knap bedacht allemaal. En tegelijk gaat het mij daar niet om, bij het lezen.

Margie Krebsbach is een best mens, maar een nogal onwaarschijnlijke heldin voor een roman, door het conservatisme dat bij haar leeftijd hoort en d’r tuttigheid. Dat Garrison Keillor er dan toch in slaagt een memorabel boek over haar te schrijven, toont pas aan dat goed schrijven ergens anders in zit.