‘«U»Straal’ ~ Edgar P. Jacobs

► door: A.IJ. van den Berg

Een curiosum, dit stripalbum. Interessant eraan is nog niet eens dat Edgar P. Jacobs het tijdens de oorlog tekende, omdat de Amerikaanse strips die de bladen tot dan afdrukten het bezette Europa niet meer bereikten.

Voor hij dit verhaal mocht doen, had Jacobs eerst een Flash Gordon-verhaal moeten afmaken.

De «U»Straal ontleent ook veel sfeer aan voorbeelden als Flash Gordon, en de operette-uniforms die daarin gebruikelijk waren.

Nee, het album is op zichzelf nauwelijks de moeite van het bespreken waard. Daarvoor is het te zeer een eersteling. De tekenaar heeft bijvoorbeeld te veel personages gebruikt — waaronder twee blonde mannen die precies op elkaar lijken. En de timing van het verhaal deugt nog van geen kant. Er staan genoeg avonturen in dit ene boek voor vier albums; en juist daarom wordt het geen moment spannend. De problemen zijn telkens al opgelost voor die als problemen worden ervaren.

Nee, interessant is hoogstens dat bepaalde elementen uit de reeks Blake & Mortimer ook al in De «U»Straal te herkennen zijn. Zo komt er ook nu al een schurk in voor die op de tekenaar lijkt. Zelfs al heet deze dan Dagon, en niet Olrik.

Onderdelen uit De «U»Straal zijn dan later weer gebruikt in Het raadsel van Atlantis; met dat hoogontwikkelde volk op die vreemde plek. Ook de weg daar naar hun rijk was moeizaam, over die natuurlijke brug. En er zijn die vliegende dinosauriërs.

Ook die dinosauriërs komen terug in De valsstrik.

En dan is er nog het optimisme, uit de eerste decennia van de twintigste eeuw, over radioactief materiaal, als bron van onbeperkte energie — dat ook in de eerste boeken van Blake & Mortimer te vinden is. Naar hedendaagse begrippen gaan de helden in het boek zeldzaam zorgeloos om met het ‘Uradium’ waar zo zeer naar gezocht werd.

Maar, dat was bij Donald Duck-verhalen uit de jaren veertig al niet anders. De populaire cultuur had nog geen oog voor sommige gevaren.