Evenwicht ~ Martin Bril
Het evenwicht voegt niets toe aan het oeuvre van Martin Bril. Daarvoor is het een te persoonlijk boek geworden. De schrijver komt er nauwelijks in voor; allereerst is de man Bril aanwezig.
Evenmin zal ik dit boek ooit herlezen. Terwijl ik nu toch blij was in elk geval éen keer kennis te hebben genomen van de inhoud.
Punt is simpelweg, de uitkomst van het verhaal weet de lezer al. Martin Bril stierf in april 2009 te jong aan kanker. Maar hij bleef schrijven tot aan zijn laatste week toe. Dus staat Het evenwicht vol met krantenstukken en teksten die hij voor zijn website maakte in de laatste maanden van zijn leven. En daar tussendoor zijn tal van e-mails opgenomen, die dan wel het verloop van zijn ziekte vertellen, met alle bijbehorende ellende, plus de grote onzekerheden.
Een tumor in zijn nek gaf pijn, en verstoorde zijn schrijfhand. En als eenmaal dat gezwel weg was, heeft dat een nekwervel zo beschadigd dat dit voor problemen blijft zorgen.
Maar in het schrijfwerk dat voor de buitenwereld bedoeld is, gaat het daar nooit over. Het echte verhaal kan slechts worden gereconstrueerd uit de e-mails. Daarin schrijft hij met lotgenoten. Daarin stelt hij vragen aan deskundigen.
Dus mist er een tekst in dit boek. Eén stuk waarin Martin Bril onderkoeld en met humor beschrijft wat er nu echt met hem aan de hand is, en hoe hij zich daaronder voelt. Zo’n tekst als Hein Donner bijvoorbeeld schreef, jaren nadat hij na een hersenbloeding in een verzorgingstehuis was beland.
Tegelijk is het ook goed dat het boek die tekst ontbeert. Dit betekent dat er altijd nog hoop was dat het weer goed zou komen. De eindafrekening hoefde nog niet te worden opgemaakt. Zolang er leven was.
RSS feeds