Proza waarmee je meisjes vangt ~ Jaap van Heerden

De uitgever noemt het groots een bundel essays, maar veel langer dan duizend woorden kunnen de meeste stukken uit deze bundel niet zijn. Toch is columns ook het goede woord niet, omdat columnisten door hun tunnelvisie meestal fijn direct op de opinie afkoersen. Van Heerden spreekt zich juist zelden stellig uit, en is in staat meer dimensies te zien in de ontwikkelingen die hij bespreekt.

Het stuk ‘Bolwerk der bekrompenen’ is bijvoorbeeld eigenlijk een elegant geformuleerde inleiding in de wetenschapsfilosofie, zonder dat dit woord ook maar genoemd wordt. Over rationaliteit gaat het, en hoe we tot kennis komen, maar vooral over het idee bij velen dat er meer moet zijn dan wetenschappers kunnen aantonen. Vandaar het merkwaardige verschijnsel dat meer mensen dan logisch te verklaren is baat hebben bij reïncarnatie-therapie. Of dat zovelen ervan overtuigd zijn misbruikt te zijn door buitenaardsen.

Nee, Van Heerden’s boeken hebben altijd maar een beperkt aantal pagina’s, maar de inhoud daarvan heeft altijd wel een hoog soortelijk gewicht.