Schrikbewind der verzinsels ~ Jaap van Heerden
Deze bundel essays leek me consistenter dan de andere boeken van Jaap van Heerden die ik eerder dit jaar las [1] [2]. De centrale idee is al in de titel verwoord, en zeker in de eerste helft van dit boek goed uitgewerkt. Daarna volgen enkele hoofdstukken die eerder boekbesprekingen zijn dan iets anders, en daarmee ineens ook in toon verschillen.
Blijft wel staan dat een boek soms meer vragen oproept dan beantwoordt. Waar Van Heerden misschien wat makkelijk aan voorbij gaat, is de kwestie wat het dan zo aantrekkelijk maakt rotsvast in iets te geloven dat aantoonbaar niet deugen kan.
Of anders, waarom zijn sommige mensen wel geneigd echt van onecht te willen onderscheiden, maar lijkt de meesten dat toch weinig te interesseren?
Van Heerden zou eens een echt boek moeten schrijven, in plaats steeds maar in tamelijk korte stukjes enkel deelaspecten van een groter probleem te behandelen. Maar, misschien is hij juist weer zo slim om te beseffen iets te ontberen dat nodig zou zijn om zo’n monografie te schrijven. Visie heeft meestal ook iets aan dommekracht nodig om overtuigend te kunnen worden. Misschien is het voor een kritische denker ook wel gewoon onmogelijk om alles vanuit éen theorie te kunnen zeggen.
RSS feeds