Gemengde gevoelens ~ Ethel Portnoy

Dit boekje kregen de abonnees van Opzij gratis toen het blad twintig jaar bestond. Het was nooit voor de handel bedoeld, dus daarom is het maar goed dat antiquariaten zich meestal weinig van zo’n voorbehoud aantrekken. Anders had ik het nooit kunnen lezen.

En dat was toch een gemis geweest.

Gemengde gevoelens hoort tot éen van mijn favoriete genres boeken. Er staan enkel notities in. En het mooie van dat soort aantekeningen is dat die zo mooi tonen hoe goed een auteur schrijven kan.

Van heel veel proza lig nogal wat vast door eisen aan de vorm. En dan stelt een spannende roman misschien andere eisen dan een politieberichtje in de krant; veel aan die teksten is voorspelbaar door alle conventies in het brengen en presenteren van informatie. Maar notities als deze komen uit het niets, en zijn daarmee uniek de schepping van de schrijver.

Natuurlijk maakt dit nog niet elke aantekening even bijzonder. Maar toch ook lukt het Portnoy terloops wel weer om soms even heel dichtbij te komen.

Al was het maar door een heel beknopt lijstje ergens:

Waar ik niet van hou. Te veel zon. Het invullen van welk formulier ook. Meer moeten drinken dan ik wil om niet ongezellig te zijn. Het geluid van een koor op de radio, een soort hoog, huilerig krijsen dat me depressief maakt. Schaken: zonde van de tijd.

Ach.