Vliegende vellen ~ Ethel Portnoy
Dit boek deed me beseffen dat ik te veel Portnoy in een te korte tijd aan het lezen ben. En dat is zonde. Daardoor proef ik minder scherp dan zou kunnen.
Vliegende vellen is volgens mij haar beste boek met beschouwend proza. Over haar fictie ben ik minder stellig, want daarvan ken ik nog niet alles.
Toch genoot ik er minder van dan had gekund. Omdat me al zo veel variaties op dezelfde thema’s onder ogen waren gekomen, de laatste weken.
Prettig was wel dat dit zo’n heerlijk eclectisch boek is. Hoge cultuur prijkt er naast onderwerpen die doorgaans tot de lagere cultuur gerekend worden. Of het nu over de betekenis van Roland Barthes gaat, Wordtsworths Intimations, of de horror om op een eeuwig trillend massagebed te liggen, het komt in dit boek allemaal voorbij. Over Nederland en het Nederlands gaat het ook ergens nog. En prachtig vond ik haar anthropologische beschrijving van kinderen, alsof het ruimtewezens zijn.
Voor alles wat ze doen willen ze publiek
Van achteren lijken ze op aangeklede chimpansees
Dit is typisch een boekje dat ik later dit jaar nog eens moet herlezen, zonder een directe herinnering aan wat ze verder nog schreef.
RSS feeds