Hangende man ~ Koos van Zomeren

Een paar weken terug weet ik de voorspelbaarheid van Nog in morgens gemeten aan een eerder boek van Koos van Zomeren. Het herhaalde me wat te veel diens ook al autobiografische Een jaar in scherven. Maar vaag stond me bij dat er in een ander boek van hem eveneens een moord in een rivierdorp voorkomt. Moord waarbij evenzeer een familievete speelde.

Dat moet dan deze thriller zijn geweest, uit 1982. De enige van alle vroege Van Zomeren’s in mijn boekenkast. Nu ja, bij mij in huis. Ergens in een doos op zolder.

En met Nog in morgens gemeten vers in het geheugen is het vrij onthullend om te kunnen zien hoe vaak Van Zomeren uit eigen ervaring heeft geput in dit boek. Dat naamloze dorp, met de voor het decor blijkbaar noodzakelijke groep aan dorpse types, is naar het leven getekend.

Zelfs de mijmeringen van het hoofdpersonage over het verdwijnen van de ergste armoede uit dat dorp zijn dezelfde als Van Zomeren’s latere ontboezemingen.

Nu is dit een roman, en er wordt ook duchtig in gefabuleerd door de schrijver. Maar van de weeromstuit misschien voelt veel van het verzonnene als onecht aan. Zo last de auteur allerlei broeierige tussenscènes in om de uiteindelijke misdadiger van een motief te voorzien. Die waren niet vreselijk boeiend, en voor mij dus overbodig.

Het hoofdverhaal had nu juist wel iets, over dat pas verkozen Kamerlid. Vers was hij de PvdA-fractie binnengewandeld, terwijl de kansloze onderhandelingen over een kabinet Den Uyl-Van Agt net begonnen. Misschien is alle cynisme van deze Bart Timmer over het politiek bedrijf niet helemaal literair verantwoord, prettig las het wel.

Politieke misdaden vind ik inmiddels ook veel interessanter om over te lezen dan weer een boek waarin wat mensen bloederig worden omgebracht, trouwens. Mits goed opgevoerd, natuurlijk.