Starcrossed ~ A.A. Gill

► door: A.IJ. van den Berg

Gill debuteerde als romanschrijver, opvallend genoeg — zij het dat hij daarbij ook de neiging had om de humor op te zoeken. Dus wordt Starcrossed al gauw een satire genoemd. Terwijl ik denk, maar wat wordt dan precies bespot in het boek?

Starcrossed begint zo’n beetje als de film Notting Hill, die opvallend genoeg uit precies hetzelfde jaar stamt. Een Amerikaanse wereldster kruist toevallig het pad van een Britse nobody, die in een boekhandel werkt. Ze belanden in bed, en dan gaat het toch ook verder, na die ene nacht.

De adoptie van de nobody, die ook nog eens dichter is, door de vrouwelijke ster levert meteen al aardige scènes op. Als geld eens geen rol speelt, kan dat een groot verschil maken.

Alleen wordt het dagelijkse leven, in die boekhandel, met het gebruikelijke groepje vrienden, in vergelijking daarmee wel behoorlijk treurig. Is er bovendien een vriendin, die je helemaal niemand zou gunnen; laat staan de sympathieke hoofdpersoon van een roman.

Halverwege het boek besloot Gill liever het luxueuze leven te willen beschrijven, en de problemen daarmee annex. Dus vind ik Starcrossed niet zo zeer een satire, als eerder een hedendaagse bewerking van het sprookje ‘Assepoester’ — maar dan geëmancipeerd.

Gill maakte veel werk van de overeenkomsten tussen het toneelstuk ‘Antigone’ en deze roman. Zo komt de wereldster een tijd in Londen wonen, om daar de hoofdrol in een nieuwe toneelbewerking te spelen van dit stuk.

Maar bovenal gebruikt hij in het verhaal de mogelijkheden van het ‘koor’, uit het klassieke drama. Door telkens de chauffeur van de wereldster wijs commentaar te laten geven, op het gedrag van de rijken; die zo anders zijn dan wij.

Enfin, afgezien van de overdreven happy ending — omdat het koor erop wijst dat Amerikanen niet zonder happy endings kunnen — was dit allemaal heel niet onaangenaam om te lezen. Behalve dan dat het verhaal halverwege het boek behoorlijk inkakt. En dat Gill een snob is. En dat dit boek uitpuilt van nogal vervelende sexscènes; waarbij de auteur dan bijvoorbeeld met afgrijzen beschrijft hoe erg het is om met een lelijk iemand naar bed te moeten.