Mijn Drenthe ~ Gerrit Jan Zwier

► door: A.IJ. van den Berg

Drenthe ligt voor mij nogal dichtbij. Een ongelukkig schot bij een partijtje voetbal, en de speurtocht naar de bal zou me daar al brengen. Toch gaan er vele jaren voorbij zonder dat ik de provincie bezoek.

Als is dit technisch gesproken weer niet helemaal waar. Door typisch negentiende-eeuwse planning reist de sneltrein die vanuit het noorden naar het westen van Nederland gaat via het oosten. Dan wordt ook een hoekje Drenthe meegepikt.

Dit maakt Drenthe tot fly-overland, zoals de Amerikanen de immense leegte noemen tussen hun beider kuststreken.

En opvallend is dat dit boek van Gerrit Jan Zwier niets aan dat vooroordeel veranderde. Tenminste, als het meest opmerkelijke feit over deze Nederlandse provincie is — het komt opvallend vaak terug — dat Vincent van Gogh er nog eens een paar maanden gewerkt heeft, is dat wel droef.

Drenthe heeft veel natuur. En die bestaat gelukkig niet alleen meer uit eindeloze heidevelden, en uren van verraderlijk veen.

Drenthe is een provincie met nog redelijk goedkope huizen, wat pensionado’s uit heel het land lokt. Die er dan komen drentenieren.

En Drenthe was heel lang geleden ook al bewoond. Wat de provincie opvallend veel grafmonumenten bracht die hunebedden heten. Al leverde dit boek dan toch éen tegenstem op, die in hunebedden iets heel ander ziet. Frits Bom, een televisiepersoonlijkheid die ooit instanties lastigviel uit naam van de zeurende consument, heeft in de jaren zeventig nog eens een opvallend boek doen uitgeven. Daarin toont hij aan dat de hunebedden schuilkelders waren. Tegen welk gevaar weet Bom alleen niet.

In zijn Mysterie van de hunebedden weet hij wel zeker dat de grote dekstenen van de graven door levitatie zijn verplaatst.

De leegte van Drenthe oefent dus ook grote aantrekkingskracht op mensen met een draai van de zweefmolen, die per se iets aanwezig willen hebben daar.

Mijn Drenthe is ook eerder een studie naar Drenthe in de literatuur, dan dat Zwier nu persoonlijk iets ontboezemt. Tal van fragmenten uit andermans boeken zijn opgenomen. Om het landschap te beschrijven. Of om andermans onbekommerde ideeën over de Drentse volksaard te kunnen weergeven.

Dat was allemaal informatief. Er was alleen niets bij dat me aanzette die kleine stap naar het oosten eens wat vaker te doen.