Minsken is raar guod ~ Rink van der Velde

► door: A.IJ. van den Berg

Simon Carmiggelt schijnt niet meer gelezen te worden omdat het Amsterdam dat hij beschreef er niet meer is. Ik vraag me af of iets vergelijkbaars voor Rink van der Velde geldt. Laatst viel me op dat dit boek toch weer verkrijgbaar is in een goedkope herdruk. Maar zal dat nieuwe lezers trekken?

Van der Velde was de man die Friesland leerde lezen. Daar moet niet te gering over worden gedacht, ook al werden zijn boeken pas bestsellers in de laatste dertig jaar van de 20e eeuw. Het Fries is een spreektaal. Ondanks alle gedoe over de taal als schoolvak, zijn er altijd weinig mensen geweest die uit zichzelf Fries lezen. Laat staan dat ze het schrijven.

Maar goed, ik merkte dat dit boekje troostlectuur voor me is. Wat er in staat is door het vele keren herlezen wel bekend. Het gaat me alleen om de toon, en de taal waarop de anecdotes gebracht worden. Ik zoek het vertrouwde op, om daarin toch weer verrast te worden.

De vergelijking met Carmiggelt dringt zich wat dat betreft als vanzelfsprekend op, al was die belezener en heeft Van der Velde meer naturel.

Alleen bestaat zijn ook zijn wereld van veldmensen niet meer, en zijn de nieuwerwetsigheden waar hij zich via zijn personages over verbaasde nog raarder geworden.

Doet er niet toe. Voor mij dan.