Rjochtdei op de Skieding ~ Rink van der Velde

► door: A.IJ. van den Berg

Dezelfde aanpak, eenzelfde hoofdpersoon, en toch is deze policier aanmerkelijk beter geslaagd dan de voorganger. Al valt aan Rjochtdei op de Skieding af te lezen dat Rink van der Velde ook deze tekst als feuilleton voor de krant schreef.

Dialogen vallen weleens te lang uit. Personages blijven weleens wat te lang in beeld rondhannesen. Bekende gegevens worden weleens herhaald.

Alleen, ditmaal konden mij die overtolligheden vrij weinig schelen. Misschien omdat het boek wel slim in elkaar zat. Misschien omdat het boek begint in de bibliotheek van Drachten, die ik ken, waar drie mannen op leeftijd zich er onder meer over verwonderen dat er tegenwoordig bier in de bieb te koop is. En ik vind dat net als hen niet het enige dat merkwaardig is aan die bibliotheek.

Hoofdpersoon van deze policier is opnieuw Homme Veldstra, inmiddels politieman in ruste, die door een oud-collega om hulp wordt gevraagd bij een moordzaak. Boven Drachten, vlakbij de grens met de provincie Groningen, is het lijk van een bejaarde Duitser gevonden, met drie kogelgaten in de borst.

Die man was ooit gelegerd in Trimunt, waar ooit in het midden van niets een Duitse radarpost stond; die na de oorlog intrigerende ruïnes opleverde langs de snelweg naar Stad.

Maar, dat gegeven duikt pas laat op in het boek. Net als het historische feit dat er in 1943 willekeurig zestien Nederlanders zijn opgepakt, om daar ter vergelding standrechterlijk geëxecuteerd te worden. En dat die moord een kleine veertig jaar later weleens een vergelding kon zijn geweest voor toen.

Voordien is dit een boek met een rondscharrelende oud-politieman in de hoofdrol, die overal met alles en iedereen moet praten. En goed, dan heeft dit boek als extra attractie dat ik tot in detail alle locaties ken waar het zich afspeelt; op de huizen van de personages na dan.

Voor een detectiveverhaal valt wel op dat die moord een bijzaak lijkt, voor Van der Velde.

[ wordt vervolgd ]