Asterix en de Belgen ~ A. Uderzo & R. Goscinny
Boeklog miste nog een ontspannen zomerserietje dit jaar. Wat komt omdat me al niet meer zo bekommer om het idee wat dit weblog zou horen te bieden. Tien jaar is mooi genoeg. Wat er zoal met dit medium kan, lijkt te zijn verkend. Rest enkel nog om de zaak netjes af te ronden op 31 december.
Daarom grijp ik nu gewoon terug op het zomerserietje van 2013; toen ik bekeek wat scenarist René Goscinny [1926 – 1977] de strip Lucky Luke zoal had gebracht; en dat aanzienlijk meer bleek te zijn dan verwacht.
Want Goscinny werd misschien nog wel beroemder door zijn werk aan de strip Asterix.
Heel veel lust om alle 24 Asterix-albums te herlezen die hij maakte met tekenaar Albert Uderzo was er aanvankelijk niet. Met deze boeken ben ik opgegroeid — anders dan met die over Lucky Luke. Van deze uitgaven ken ik ieder plaatje, elk plotwending, bijna iedere grap.
Tot me bleek dat er inmiddels grote hoeveelheden extra informatie over deze stripalbums te vinden is online. Waardoor veel van waar ik van alles achter vermoedde eindelijk ook eens werd uitgelegd.
In Asterix en de Belgen wordt bijvoorbeeld Victor Hugo bedankt, voor zijn tekstbijdragen. Die zullen in het Nederlands helemaal niet zijn overgekomen. Goscinny speelde alleen in op wat waarschijnlijk elk Frans schoolkind ooit leerde. Hugo schreef onder meer een gedicht over de Slag bij Waterloo, met de gevleugelde woorden:
Waterloo! Waterloo! Waterloo! morne plaine…
In de Franse versie levert dat onder meer een grap op over eten die werkt,
Waterzooi, waterzooi, morne plat !
en in de anonieme Nederlandse vertaling slaat zulks volledig dood. Waterzooi plakt daar aan de darmen.
Een andere niet heel makkelijk vertaalbare grap, die bovendien sterft bij het ontleden, is die als Nerviër Vandendomme met de Menapiër Vandenkettinge ruziet om een tong — van een everzwijn — die vanzelfsprekend verwijst naar hun taalstrijd.
Asterix en de Belgen was het laatste album waaraan Goscinny en Uderzo samen werkten. In het boek herdacht de tekenaar zijn zo plots overleden scenarist met een huilend konijntje op de laatste plaat — Goscinny noemde zijn vrouw, die hij pas had, want hij trouwde laat, zijn konijntje.
Als kind hoorde Asterix en de Belgen niet tot mijn favoriete albums. Misschien stond het vele vechten me tegen — omdat daar de uitkomst toch altijd van vast staat. Wellicht ook was de aanleiding tot het verhaal me te futiel.
In het album trekt het stamhoofd Abraracourcix het zich zeer aan dat Caesar de Belgen de dapperste van alle volken in Gallië heeft genoemd.
Dus trekt hij naar België, met Asterix en Obelix in zijn kielzog, om daar met de Belgen een wedstrijd te gaan houden, wie nu echt de dapperste is. Julius Caesar mag daarbij scheidsrechter zijn. Alleen speelt deze vals, door zich ineens met de wedstrijd te bemoeien.
Overigens eindigde — spoiler alert — de tweekamp onbeslist. Belgen en Amoricanen zijn volgens de Romein uiteindelijk éen pot nat.
[click voor groter]
Sinds ik dit album voor het eerst las, kwamen er evenwel tal van Friezen op mijn pad, die de antieke woorden van Tacitus over de grote kwaliteiten der Friezen minstens zo zeer terecht vonden, en vinden, als Abraracourcix Caesar’s kwalificatie van de Belgen als een leugen zag.
Jammer alleen voor hen daarom dat Tacitus’ Friezen een ander volk waren dan dat waartoe de hedendaagse bewoners van Friesland behoren.
Niet dat de plot van dit stripalbum met deze kennis beter werd — de intrige werd er jammer genoeg wel begrijpelijker door.
[ is vervolgd ]
RSS feeds
Erik Scheffers op 7 augustus 2014 @ 04:04:45
Hoi IJsbrand, mede door jouw boeklog heb ik vorig jaar de 24 door Goscinny en Uderzo gemaakte Asterix-albums met groot plezier ge- of herlezen. De running gag met de toverdrank en de Galliërs die met hun blote vuisten de zwaar gewapende Romeinen verslaan blijft altijd leuk. Groetjes, Erik