Asterix en het geschenk van Caesar ~ A. Uderzo & R. Goscinny
Eén nieuwe vraag riep het eenentwintigste album op uit de Asterix-reeks. Hoe strikt was de continuïteit nu precies die de makers nastreefden?
Ik vroeg me namelijk ineens af of Uderzo niet per album het dorpje van de Galliërs opnieuw indeelde. De viswinkel van Kostunrix heeft elke keer andere huizen ernaast. En dan is er nog de locatie bovendien. Dat het dorp aan zee ligt, is een gegeven. Maar niet eerder zag ik het plaatsje van zo nabij uit zo’n grote hoogte, als in Asterix en het geschenk van Caesar.
Dat er zulke hoge heuvels of kliffen in de buurt zijn, is bijvoorbeeld volkomen in tegenspraak met de maquette die de Romeinen van de regio maakten, in het zeventiende album: De Romeinse lusthof. En waar zijn de duinen bij het dorp, uit Asterix en de Noormannen?
Niet dat het me wijzer maakt om te muggenziften over fouten in de continuïteit tussen de albums, als er in de verhalen zelf al telkens zo veel gebeurt dat anachronistisch is. Maar Uderzo als Goscinny als duo tezamen leken me perfectionisten.
Misschien dat ze juist daarom met heel veel konden wegkomen dat er voor hen minder toe deed.
Asterix en het geschenk van Caesar is weer een verhaal dat thuis speelde. In het boek doet Julius Caesar het dorp van de Galliërs cadeau aan een legionair die afzwaait na twintig jaar trouwe dienst. Dat is een nare grap die wordt uitgehaald met een notoire dronkenlap, die in de Franse oertekst Roméomontaigus heet — een fijne verwijzing naar Shakespeare’s Romeo & Julia — en in het Nederlandse boek Bacchionysus.
Deze veteraan verpatst dit geschenk onderweg bij een herberg in Orange, om zo zijn rekening te voldoen. En de herbergier, die in het Frans Orthopédix heet, en in het Nederlands Appendix, vertrekt dan in zijn plaats met vrouw en tienerdochter naar de kust, om hun dorpje in bezit te nemen.
Ontspint zich daarop vervolgens een woordenstrijd wie de machtigste man van het dorp is tussen Abraracourcix en Orthopédix/Appendix. Die tweekamp zou Goscinny gebruikt hebben om commentaar te leveren op de Franse presidentsverkeizingen van 1974; maar zo’n gegeven overleeft de tijd verder niet, laat staan de vertaling.
De onderlinge machtsstrijd verzwakt de Galliërs dan — een gegeven dat vaker in de reeks gebruikt wordt. Panoramix trekt zich zelfs terug uit het dagelijkse leven, en wil met niemand meer te maken hebben, vanwege alle polarisatie onderling. Dus kan niemand over de toverdrank beschikken die onoverwinnelijk maakt.
Waarop de Romeinen de zoveelste poging doen het Gallische dorp toch nu eindelijk eens te bezetten.
[ is vervolgd ]
RSS feeds