Asterix op Corsica ~ A. Uderzo & R. Goscinny
Zelden herinner ik me jaren later de eerste kennismaking met een boek in detail. Bij het stripalbum Asterix op Corsica ligt dat anders. Omdat op de beginpagina wat kinderen uit het Gallische dorp de groten daar na doen. En ze dan onderling ruzie krijgen over wie zijn beurt het was om voor Romein te spelen.
Ik wilde toen veel meer van dat; over die kinderen.
Want zelfs stripfiguren als Asterix en Obelix waren ooit duidelijk volwassen mannen; terwijl ik dat toen niet was. En dat schiep toch een afstand.
Mijn gevorderde leeftijd heeft me inmiddels immuun gemaakt voor dit soort gevoeligheden. Wel merk ik bij het herlezen nog niet altijd goed te reageren op veel van de woordspelingen in de strip.
Ooit, bij eerste lezing van Asterix op Corsica, wist ik niet dat de naam Asterix ergens vandaan kwam, dat Idéfix een bestaand begrip was, of dat Obelix een verhaspeling is van Obelisk; wat nog heel geen gekke naam mag heten voor iemand die menhirhouwer is van beroep.
Namen waren bij mijn eerste kennismaking met de verhalen gewoon namen. En de uitzonderingen op deze regel, de namen waarin ik de woordspeling wel herkende, waren daarmee al gauw vervelend.
Misschien zou dat anders geweest ziijn als de dorpsleider Abraracourcix indertijd ook al Heroix had geheten, zoals dat tegenwoordig gewoon is. En Assurancetourix Kakafonix.
Het duurde volgens mij ook een tijd voor ik de grappen zag in de namen Kostunrix en Hoefnix — alleen zijn dat eeuwige bijfiguren, die niet eens in alle albums voorkomen, dus die tellen niet echt mee.
Het album Asterix op Corsica komt met het personage dat waarschijnlijk de meest opvallende naam uit de hele serie draagt. Ozewiezewozewiezewallakristallix. Indertijd, bij de eerste kennismaking kende ik het nonsensliedje wel waar deze naam naar verwees. Pas nu begrijp ik, na enig onderzoek, dat dit personage alleen in de Nederlandse versie zo heet.
Zijn Franse naam is Ocatarinetabellatchitchix — wat dan een aaneengeschreven regel is uit het vooroorlogs liedje Tshi, tshi van de Corsicaanse zanger Tino Rossi. De voornaamste bedoeling van deze lange namen lijkt me dat niemand in het boek die in éen keer goed weet te onthouden en dus kan uitspreken — dat is namelijk de running gag.
Zo bezien is Ozewiezewozewiezewallakristallix dan ineens niet een heel goede keuze als vertaling; het nonsensliedje lijkt me gewoon te algemeen bekend.
Ozewiezewozewiezewallakristallix is overigens een Corsicaans stamhoofd, die gevangen genomen werd door de Romeinen, en nu in éen van de legerkampen verblijft die het Gallische dorpje omringen. Bij de Galliërs wordt op dat moment een reünie gevierd, met personages uit vele eerdere albums. En ter verhoging van de feestvreugde gaan zij allen nog even een potje knokken met de Romeinen, waarop de Corsicaan wordt bevrijd.
Daarop verplaatst het verhaal zich naar diens eiland — waar nog menig misverstand rechtgezet moet worden.
Vroeg ik me nu alleen af in hoeverre deze strip nog een parodie is op Mafia-verhalen of films uit het begin van de jaren zeventig.
Maar, misschien geef ik Goscinny soms wel te veel krediet voor zijn grappen. In het begin van het album staat een vrij nietzeggende kaart van het eiland Corsica, waarop alle Romeinse legerplaatsen worden genoemd. En ook die hebben vervelend woordspelerige namen, allemaal eindigend op -um. Maximum? Minimum? Opossum? Referendum? Postscriptum? Ultimatum? Dat is me net allemaal te willekeurig allemaal.
[ is vervolgd ]
RSS feeds