Old Patagonian Express ~ Paul Theroux

In het voorjaar van 1978 stapte de schrijver Paul Theroux ’s ochtends vroeg op de forensentrein naar Boston. Alleen stapte hij niet uit om naar z’n werk te gaan. Zijn baan werd het even om per trein door te rijden naar het zuidelijkste puntje van Zuid-Amerika, en van die reis verslag te doen.

Vanuit de extreme winterkou van de Amerikaanse oostkust vertrok hij naar de tropen. Vanuit het geregelde bestaan in de VS naar de extreme armoede in Midden-Amerika en verder.

En dat leverde een zeldzaam saai boek op.

Het is briljant geschreven op sommige stukken, zeker. Maar zelfs heel boeiend beschreven ellende blijft altijd iets ellendigs houden.

Theroux reisde per trein vooral door regio’s waar verder niemand dan de allerarmsten per trein reizen. Wie kan, neemt het vliegtuig. Of anders de bus. En naast dat de allerarmsten niet de allergrootste levensvreugde uitstralen, viel er ook nog nauwelijks met hen te communiceren. Daardoor kreeg Teroux’s halsstarrige voorkeur om per trein te blijven reizen iets pathetisch.

Op het laatst staan er dan nog wel een paar briljante pagina’s in, maar die hebben niets te maken met reizen, of met treinen. Theroux is inmiddels in Buenos Aires aangeland, en mag op audiëntie bij Borges.

Het contact bevalt Borges zo goed dat Theroux de volgende dag terug moet komen, om nog wat voor te lezen. En dan weer.

De gesprekken over literatuur van die twee mannen, daardoor bood dit boek me nog iets.