Marius wil niet in Joegoslavië wonen ~ Karel van het Reve
Een lezer ben ik, veel meer dan een bibliofiel. Toch kan een zekere drang tot volledigheid me niet worden ontzegd. Zo stak het me al lang dat van alle boeken die Karel van het Reve ooit uitgaf, ik deze niet heb.
Die twee romannetjes van hem heb ik ook niet, maar dat kan me nauwelijks iets schelen — die boeken vind ik niet bijzonder goed.
Nu kan ik afwachten of de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren dit boek misschien uitbrengt, of tot het Verzameld werk van Van het Reve er eindelijk is, of ik kan zo’n ontbrekend deel voor veel geld antiquarisch bestellen. Maar blind iets kopen doe ik zelden nog, dat heeft me al te vaak een dure niet opgeleverd. Het leek me in elk geval nuttig dit boekje dan tenminste nog eens te herlezen.
En hieruit bleek me dat aanschaf overbodig is. Een groot deel van de losse aantekeningen in dit boek komt namelijk voor in Ik heb nooit iets gelezen. Andere stukken zijn herdrukt in Een grote bruine envelop, of komen voor in Grunberg’s keuze uit Karel van het Reve’s werk. En wat niet in deze drie boeken staat, was meestal zo tijdsgebonden anticommunistisch dat ik heel goed zonder leven kan.
Ook de wat tegenvallende inhoud van een boek kan gelukkig maken. Een beslissing is genomen; een pijnpunt weggehaald. Het was misschien een wat merkwaardige reden om een boek te lezen — maar het maakt ook wel weer rustig om te weten dat ik het niet per se hoef te hebben.
RSS feeds